«وَ الصَّبِرِينَ فِى الْبَأْسَآءِ وَ الضَّرَّآءِ»
«ضرّاء» را از «بأساء» جدا نقل مى كند، «ضرّاء» به معناى مشكل اقتصادى است. كارى نچرخيد و فقط به اندازه زندگى معمولى درآمد پيدا كردند و هر چه كوشيدند كه به اين زندگى گشايش بدهند، نشد. به خاطر كمبود مالى خود و خانواده اش در رنج بودند. بسيار علاقه داشتند كه خانه اى خوب به دست بياورند، اما نشد و رنج و سختى اين تهيدستى را با ديندارى تحمل كردند.
با ديندارى تحمل كردند يعنى چه؟ يعنى مى توانستند از اين خانه كوچك بيرون بروند و با مال حرام، خانه وسيعى در بهترين نقطه شهر تهيه كنند، به وسيله رشوه، غصب، دوز و كلك، فتنه، فساد و كلاه بردارى، زندگى بهترى داشته باشند، اما بر اين زندگى سخت صبر كردند و از حريم حلال و حرام خدا و حوزه حريم پروردگار بيرون نرفتند و «عبدالله» ماندند و سختى كشيدند.
چون رنجِ تهيدستى بسيار سنگين است، پروردگار جداگانه ذكر كرده است.
گاهى فشار زبان زن و فرزند و گاهى فشار زبان اقوام بر فشار اصل تهيدستى مى افزايد، ولى در مقابل سختى هاى زندگى صبر و تحمل كردند و كمبود ثروت خود را با حرام و فساد جبران نكردند.
«وَ الصَّبِرِينَ فِى الْبَأْسَآءِ وَ الضَّرَّآءِ وَ حِينَ الْبَأْسِ »
كسانى كه در مقابله با دشمن، با هجوم فكرى رو به رو شدند، اما ايستادگى كردند و تسليم فرهنگ و شبيخون عقلى دشمن نشدند. اكنون در خانه و اتاق هاى اغلب مردم جهان، به خصوص مسلمان ها، با اسلحه اى كه در طول تاريخ خطرناك تر از اين اسلحه نبوده، به نام ماهواره و اينترنت، به جنگ فكرى با مؤمنين آمده است، ولى متقين براى قبول فرهنگ اين دشمن، آغوش باز نكردند و اين نوعى صبر است.
حالت ديگر صبر، صبرى است كه جوانان شيعه و پاك لبنان در مقابل آلوده ترين و بى رحم ترين دشمن تاريخ كردند كه دشمن را ذليل و زمين گير كردند.
حدود شصت سال قبل، وقتى دشمن خيمه اش را در خانه مسلمانان برپا كرد؛ اسرائيل گفت: در آينده نزديك، جغرافياى مملكتم را از نيل تا فرات خواهم كرد، يعنى فلسطين، مصر، لبنان و عراق جزء اسرائيل مى شود، اين نقشه را حتى به ديوار كلاس هاى درس خود نيز زده اند و معلم ها درس مى دهند.
منبع : پایگاه عرفان