حضرت صادق عليه السلام بالاى سر اين چهار نفر ايستادند و اين آيه را خواندند:
«قُل لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْاءِنسُ وَ الْجِنُ » حبيب من! بگو: اگر تمام انس و جنّ، يعنى از زمان حضرت آدم عليه السلام تا روز قيامت هر چه انسان و جنّ هست، يعنى قدرت انسانى و قدرت جنّ، از زمان حضرت آدم عليه السلام تا روز قيامت جمع شوند، كه آيه اى مانند قرآن بياورند، نمى توانند.
مى دانيد جنّ ها چه قدرتى دارند؟ البته قدرت انسان بيشتر از جنّ است. ما جنّ را نمى بينيم، چون پروردگار نيز مى فرمايد:
جنّ و جنيان پنهان و قوى هستند. به قدرى قوى هستند كه حضرت سليمان عليه السلام وقتى به بارگاه نشينان گفت: اينجا فلسطين است و تخت ملكه بلقيس در مملكت سبا است، از سبا تا فلسطين، حداقل دو هزار كيلومتر فاصله است، چه كسى مى تواند تخت او را بردارد و به اينجا بياورد؟ خدا در قرآن مى فرمايد:
«قَالَ عِفْرِيتٌ مّنَ الْجِنّ » قدرتمندى از جنس جنّ گفت: اى سليمان! به من اجازه بده، من به سبا مى روم و تخت ملكه آنها را به فلسطين مى آورم. رفت و آمد:
«قَبْلَ أَن تَقُومَ مِن مَّقَامِكَ »
تا اين مدت طول مى كشد: تو از جا بلند شو، قبل از اين كه صاف بايستى، من رفته ام و تخت را آورده ام.
شما تمدن، سايت ها، ماهواره ها و قدرت عظيم فعلى انسان را ببينيد، امام صادق عليه السلام همگى را به اين آيه خواندند:
«قُل لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْاءِنسُ وَ الْجِنُ » شما چهار نفر كه چيزى نيستيد، خدا به شما چهار نفر نمى گويد، چون شما قابل نيستيد كه به شما بگويم: اگر جمع بشويد كه مانند اين قرآن را بياوريد، من خدا به شما مى گويم:
«لَا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ » با اين اعتماد حرف زدن، خيلى مهم است؛ بشر و جنّ، تاروز قيامت، مانند قرآن را نمى توانيد بياوريد:
«وَ لَوْ كَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيرًا»
منبع : پایگاه عرفان