در دو آيه شريفه خداوند متعال مردم را امتحان مى كند:
آيه اول: آيه يازدهم سوره احزاب:
«هُنَالِكَ ابْتُلِىَ الْمُؤْمِنُونَ وَ زُلْزِلُواْ زِلْزَالًا شَدِيدًا» خداى متعال در اين آيه لغزش بعضى انسان ها را شديد مى داند كه در كوچكترين حوادث دين را رها كرده و دنبال عيش و نوش خود بودند.
آيه دوّم: آيه 52 سوره عنكبوت است:
«قُلْ كَفى بِاللّهِ بَيْنى وَ بَيْنَكُمْ شَهيداً يَعْلَمُ ما فِى السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الَّذينَ آمَنُوا بِالْباطِلِ وَ كَفَرُوا بِاللّهِ أُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ » بين من و شما فقط خداوند شهادت بدهد كه نشستيد اين همه عليه من حرف زديد و گفتيد كه راه پيغمبر غلط است و گفتيد: اى كاش به پيغمبر ايمان نياورده بوديم خدا شاهد است خدايى كه:
«يَعْلَمُ ما فِى السَّماواتِ وَ الْأَرْض »
او همه چيز را در آسمانها و زمين مى داند و مى داند كه نيت من چه چيزى است آن وقت در دنباله آيه خداوند مى فرمايد:
«وَ الَّذينَ آمَنُوا بِالْباطِلِ وَ كَفَرُوا بِاللَّهِ أُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ »
كسانى كه رها كردند و رفتند و به باطل ايمان آوردند به حساب اينكه باطل به دادشان برسد، يك عده اى رفتند و منافق شدند، يك عده اى سلطنت طلب و عده اى در گروه شايعه پراكنى، يك عده اى هم عافيت طلب ها و افراد اهل گناه بودند.
«وَ كَفَرُوا بِاللَّهِ أُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ »
اما گفتند: ما اين خدا را نمى خواهيم، اين پيغمبر و اين دين و اين قرآن ران نمی خواهيم:
«وأُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ »
اين ها تمام سرمايه هاى خود را باخته اند، چيزى براى آنها باقى نمى ماند، نه در دنيا و نه در آخرت.
منبع : پایگاه عرفان