مسأله اى براى انسان پيش آمده كه در حد اعلاى لذت از شهوت مى تواند قرار گيرد، وجود مقدس پروردگار هم اين لذت و شهوت را قطع كننده رابطه بين خودش و انسان مى داند هيچ گونه هم راضى نمى شود كه عبدش از او جدا شود، فريادش بلند مى شود كه انجام نده، ولى اين انجام ندادن موافق با ميل نيست، موافق با طبع نيست موافق با لذت خواهى انسان نيست.
اگر قدرت صبر نباشد اين آزمايشى كه خداوند از انسان مى خواهد و بشر با صبر همراه علم در كار نباشد، چگونه مى تواند انسان به مقام قرب و به مقام اتصال برسد رسيدن به مقام قرب و مقام وصل كه كار ساده اى نيست، او جهت را در تمام لحظات زندگى آدم بايد رعايت كند يكى آراستگى و ديگرى پيراستگى است.
تا وقتى كه زنده است، در مقابل چنين آزمايشى يا يك چنين حادثه و پديده اى مثل قرآن مجيد كه در رأس تمام پديده هاست انسان اگر متكى به مقام با عظمت صبر نباشد، لحظه به لجظه دشمن او را از قرآن مجيد دور مى كند و به جاى ايجاد مقام قرب، آلودگى بُعد براى انسان درست مى شود. و اين بعد هم هر چه صبرش كمتر باشد زيادتر مى شود تا به جايى رسد كه آدم به كل حوصله اش سر رود و به قول قرآن مجيد از دين خارج شود و به قول پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله مانند تيرى كه از كمان در مى رود از مدار الهى با چنان سرعتى بيرون مى رود. «1» جان انسان ها حالت رغبت به خودش مى گيرد و مثل تيرى كه از كمان در مى رود از خدا و قرآن و ائمه طاهرين فرار مى كنند و وقتى كه آدم مثل تير از كمان، از مدار الهى بيرون مى رود به هلاكت و خسران و زيان رسيده است.
قرآن مجيد با همه برترى كه دارد، اگر انسان با علم و با صبر سازنده عمل كند، چون خيلى حوصله مى خواهد، خيلى پايدارى مى خواهد واقعاً در برخورد با قرآن مجيد تمام گردنه هاى آزمايشى در مقابل انسان ظاهر مى شود.
انسان درمقابل اين گردنه ها همين دو حالت آراستگى و پيراستگى دائم بايد به كار ببرد تا يك ميوه پخته اى شود، از دنيا برود و لايق شود كه او را سر سفره جانان قرارش دهند و براى برخورد با پيغمبر و ائمه در روز قيامت خود پيغمبر و ائمه بسيار از مردم مى خواستند با قرآن و با ائمه اطهار عليهم السلام هماهنگ شوند.
منبع : پایگاه عرفان