در ميان افراد بشر فردى پيدا نمى شود كه نسبت به مهر و محبت ديگران خشنود نباشد بلكه تمام انسان ها بسيار علاقه مند هستند كه مورد مهر و محبت ديگران قرار گيرند و همه كسانى كه با او در ارتباط هستند به نوعى به او ابراز محبت و علاقه كنند و او را مورد مهر و محبت خود قرار دهند .بديهى است كسى كه علاقه مند جلب مهر و محبت ديگران است خود بايد كانون مهر و محبت باشد اين يك قانون كلى و خدشه ناپذير است كه محبت طرفينى و متقابل است .حضرت رسول اكرم صلي الله عليه و آله مى فرمايد :قيس بن عاصم در ايام جاهليّت از اشراف و رؤساى قبائل بود و پس از ظهور اسلام ايمان آورد . روزى در سنين پيرى به منظور جستجوى راه معرفت الهى و جبران خطاهاى گذشته خود شرفياب محضر رسول اكرم صلي الله عليه و آله گرديد و گفت : درگذشته ، جهل و نادانى ، بسيارى از پدران را بر آن داشت كه با دست خويش دختران بى گناه خود را زنده به گور سازند ، من نيز دوازده دختر بى گناه خود را زنده به گور كردم ، سيزدهمين دخترم را همسرم پنهانى به دنيا آورد و چنين وانمود كرد كه نوزاد مرده به دنيا آمده اما پنهانى او را نزد خويشان خود فرستاد .سال ها گذشت تا روزى هنگامى كه ناگهان از سفرى بازمى گشتم دخترى خرد سال را در سراى خود ديدم و چون شباهتى تام به فرزندانم داشت درباره اش به ترديد افتادم و بالاخره دانستم دختر من است ، بى درنگ دختر را كه زار زار مى گريست كشان كشان به نقطه اى دور برده و به ناله ها و تضرّع او ـ كه نزد اقوام مادرى بازخواهم گشت و ديگر بر سر سفره تو نخواهم نشست ـ توجه نكردم و زنده به گورش كردم .قيس پس از نقل ماجراى خود به انتظار جواب سكوت كرد ، در حاليكه از ديده هاى رسول اكرم صلي الله عليه و آله اشك فرو مى چكيد با خود فرمود :« مَنْ لَمْ يَرْحَمْ لا يُرحَمْ » .كسى كه رحم نكند به او رحم نمى شود .و سپس فرمود : روز بدى در پيش دارى قيس پرسيد براى تخفيف در عذاب چه كنم ؟ حضرت فرمود : به عدد دخترانى كه كشته اى كنيز آزاد كن .قاعده و قانون بسيار مهمى از سوى پيامبر بزرگ اسلام صلي الله عليه و آله به همه انسان ها اعلام شده و آن اين كه اگر مهر و محبّت ورزيد يقيناً از طرف ديگران و نهايتاً از سوى حضرت حق مورد مهر و محبّت قرار خواهيد گرفت و اگر بى مهرى و بى رحمى پيشه كنيد هرگز توقع مهر و رحمت از ديگران و بخصوص از خدا نداشته باشيد كه بى رحم فقط لايق عقوبت و بى رحمى است .از ابن عباس روايت شده است :« أوْحَى اللّه ُ إلى دَاوُدَ عَليْهِ السّلامُ ، قُلْ للْظّالِمينَ : لاَ يَذْكُرُونَنِى فَإنَّهُ حَقٌّ عَلَىَّ أنْ أذْكُرَ مَنْ ذَكَرَنِى وَإنَّ ذِكْرى إيّاهُم أن ألعَنَهُم » .خدا به داود عليه السلام وحى فرمود : به ستمگران كه بر اثر سنگدلى و بى رحمى به ديگران ستم مى كنند بگو : مرا ياد نكنيد زيرا بر عهده من است كه هر كس از من ياد كند من از او ياد كنم و ياد من نسبت به ستمگران اين است كه آنان را لعنت كنم و از رحمت خود طردشان نمايم .مهر و محبّت ورزيدن به ديگران به اندازه اى در اسلام از ارزش برخوردار است كه پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله ضمن دعا و مناجاتى به پروردگار عرضه داشت :« اللّهُمَّ مَنْ رَفَقَ بِأُمّتى فَارْفُقْ بِهِ وَمَنْ شَقَّ عَلَيْهِمْ فَشُقَّ عَلَيْهِ » .خدايا ! هر كس با امت من مهربانى و خوشرفتارى داشت به او مهربان باش و هر كس به آنان سخت گرفت بر او سخت گير باش .
برگرفته از کتاب فرهنگ مهرورزی استاد حسین انصاریان