اين بت پرستان، جان جاندارى را محترم نمى دانند، براى آبروى كسى ارزش قايل نيستند، حق مالكيت احدى را رعايت نمى كنند، از ناموس يك مملكت گذشت نمى نمايند، براى خود هر چيزى را حق خود مى دانند و براى ديگران حق قايل نيستند.
خداوند مهربان براى تأمين خير دنيا و آخرت همه ى بندگان، از همگان مى خواهد از هواى نفس يعنى خواسته هاى بى محاسبه پيروى نكنند، گرچه در ظاهر امر مخالفت با هواى نفس به زيان آنها يا ديگران باشد.
«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَداءَ لِلَّهِ وَ لَوْ عَلى أَنْفُسِكُمْ أَوِ الْوالِدَيْنِ وَ الْأَقْرَبِينَ إِنْ يَكُنْ غَنِيًّا أَوْ فَقِيراً فَاللَّهُ أَوْلى بِهِما فَلا تَتَّبِعُوا الْهَوى أَنْ تَعْدِلُوا...» .
اى كسانى كه ايمان آورده ايد! قيام كنندگان به عدالت باشيد، قيام به عدالت در هر حال و در هر كار و در هر عصر و زمان، به خاطر خدا شهادت به حق دهيد گرچه به زيان شخص شما يا پدر و مادر يا نزديكانتان تمام شود.
ملاحظه ى ثروت ثروتمند و ملاحظه ى فقر فقير، نبايد مانع از شهادت به حق شود، خداوند به حمايت از هر دوى آنان سزاوارتر است، از هوا پيروى نكنيد تا بتوانيد عدالت را اجرا كنيد.
قرآن مجيد پيروى از بت هوا را موجب ضلالت و گمراهى و روى گرداندن از راه خدا، و فراموشى روز حساب، و باعث دچار شدن به عذاب شديد در قيامت مى داند:
«وَ لا تَتَّبِعِ الْهَوى فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّ الَّذِينَ يَضِلُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ شَدِيدٌ بِما نَسُوا يَوْمَ الْحِسابِ» .
قرآن مجيد ترس از عظمت حق و ايستادگى در برابر هواى نفس را موجب قرار گرفتن در بهشت اعلام مى كند:
«وَ أَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوى * فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوى » .
قرآن مجيد از دست رفتن ايمان عالم معروف زمان موسى، بلعم باعورا و جدا شدن او را از معنويت، و آلوده شدنش را به ماديت، و پديد آمدن اخلاق هارى را در او محصول پيروى هواى نفس مى داند:
«... وَ لكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ وَ اتَّبَعَ هَواهُ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْبِ إِنْ تَحْمِلْ عَلَيْهِ يَلْهَثْ أَوْ تَتْرُكْهُ يَلْهَثْ ذلِكَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا...» .
قرآن مجيد همگان را از اطاعت اهل غفلت، و گرفتاران بند هوا، و افراط گران پست برحذر مى دارد و شديداً از دنباله روى آنان نهى مى كند:
«... وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ كانَ أَمْرُهُ فُرُطاً» .
بر اساس آيات سوره هاى مائده، انعام، رعد، مؤمنون، قصص، شورى، جاثيه، محمد ، پيروى از هواى نفس، موجب تكذيب آيات كتب آسمانى، گمراهى، جدايى از ولايت خدا، فساد آسمانها و زمين و اهل هر دو، روى گرداندن از نبوت، از دست دادن استقامت، افتادن در دامن اهل غفلت و جهالت، و خوردن مهر كورى بر قلب است.
علامت و نشانه ى شناخت هوا فساد اخلاق، فساد عمل، بى محاسبه زندگى كردن، عدم رعايت حقوق مخلوق، ستم بر ديگران، ترك عبادت، آلودگى به گناهان كبيره، اصرار ورزيدن به صغيره، و دچار بودن به خشم و غضب و عصبيت، و آرزوهاى طول و دراز، و نفرت از نشستن با شايستگان، و لذت بردن از رفاقت و همنشينى با ناپاكان و آلودگان است.
منبع : پایگاه عرفان