خشم و غضب‏

بدون ترديد خشم و غضب در غير مورد حق، و عصبانيت و از كوره در رفتن در برابر پيشامدها، يا اشتباه زن و فرزند و اقوام، يا آزار غافلان و جاهلان از برادران دينى، حالتى شيطانى و برنامه اى ابليسى و كارى ناپسند و عملى ناشايسته است.

فرو خوردن خشم و خوددارى از عصبانيت براى هر مسلمانى لازم و ضرورى است، چرا كه انسان در فضاى خشم و غضب دچار بسيارى از معاصى و گناهان مى شود، و چه بسا مرتكب اعمالى شود كه جبرانش غيرممكن و يا محال باشد.

فرو خوردن خشم و عفو كردن مردم و نيكى به آنان از نشانه هاى مردم باتقوا، و موجب محبوبيت انسان نزد حضرت حق است.

«... وَ الْكاظِمِينَ الْغَيْظَ وَ الْعافِينَ عَنِ النَّاسِ وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ» .

رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمودند:

اذَا غَضِبَ احَدُكُمْ وَهُوَ قائِمٌ فَلْيَجْلِسْ، فَانْ ذَهَبَ عَنْهُ الْغَضَبُ وَالَّا فَلْيَضْطَجِعْ .

هرگاه يكى از شما خشمگين شد در حالى كه ايستاده است بايد بنشيند، اگر خشمش در حال نشستن برطرف شد چه خوب ورنه به پهلو دراز بكشد.

رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم به اميرالمؤمنين عليه السلام سفارش كرد:

لَا تَغْضَبْ فَإذَا غَضِبْتَ فَاقْعُدْ، وَتَفَكَّرْ فِى قُدْرَةِ الرَّبِّ عَلَى الْعِبادِ وَحِلْمِهِ عَنْهُمْ، وَاذَا قِيلَ لَكَ، اتَّقِ اللَّهَ فَانْبِذْ غَضَبَكَ، وَارْجِعْ حِلْمَكَ «3».

خشمگين مشو، اگر غضب كردى بنشين، و در قدرت خداوند نسبت به بندگانش و بردبارى او در برابر آنان بينديش، و اگر در آن حال به تو گفته شد:

خدا را پروا كن، غضب و خشمت را كنارى بينداز و به حلم و بردباريت باز گرد.

امام على عليه السلام فرمودند:

ايّاكَ وَالْغَضَبَ، فَاوَّلُهُ جُنونٌ، وَآخِرُهُ نَدَمٌ .

بر تو باد كه از غضب بپرهيزى كه ابتدايش ديوانگى و پايانش پشيمانى است.

حضرت باقر عليه السلام فرمودند:

مَنْ كَظَمَ غَيْظاً وَهُوَ يَقْدِرُ عَلى امْضائِهِ حَشَا اللَّهُ قَلْبَهُ امْناً وَايماناً «1».

كسى كه خشمش را فرو خورد در حالى كه قدرت بر به كار گيرى آن را دارد، خداوند قلبش را از امن و ايمان پر مى كند.

حضرت صادق عليه السلام فرمودند:

الْغَضَبُ مِفْتاحُ كُلِّ شَرٍّ .

خشم كليد هر شرى است.