جبران كاستى‏هاى زندگى در قيامت

اول افطار كه مى شود، از بوى دهانش خوشم مى آيد. يك چيزهايى را ممكن است ما احساس كنيم كه كم داريم. در روايت دارد، هر چه هم كه از امور ظاهرى، نه باطنى، كم دارى، خودم كم گذاشتم، ولى بدان كه روز قيامت وقتى وارد شدى، اولين حرفى كه با تو مى زنم اين است كه: بنده من! در دنيا هر چه از تو كم گذاشتم؛ خانه ات كوچك بود، خانه نداشتى، مشكل داشتى، گران بود و نتوانستى بخرى، از هر چه كه كم گذاشتم، خودم اول عذر خواهى مى كنم، آن وقت همه كم گذاشتن ها را جبران مى كنم. اين قدر جبران مى كنم كه بگويى: خدايا! كاش همه چيز را برايم كم گذاشته بودى. چنين كسى ما را دعوت كرده، و سر چنين سفره اى هم ما را دعوت كرده است.