« من أُمتى كان قد صام فى الدنيا شهرى ابتغاء شفاعتى وصام شهرَ رَبِهِ ابتغاء وعدهِ »
خدا در قرآنش وعده داده بود:
« وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَـتِ جَنَّـتٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الأَْنْهَـرُ خَــلِدِينَ فِيهَا »
به عشق آن وعده، ماه رمضان را روزه گرفته است.
« فيجوز الصراط »
او را از پل رد مى كنم، اما اينجاى روايت خيلى زيبا است: به عفو خدا او را رد مى كنم.
« حتى ينتهى الى باب الجنة »
او را تا دم در بهشت مى آورم، « فأستفتح له » در بهشت بطور خودكار باز مى شود « فيقولُ رضوان » كارگردان بهشت مى گويد:
« ذلك اليوم أُمرنا أن نفتح اليوم لأُمتك »
الان به ما دستور دادند كه در بهشت را به روى امت پيغمبر صلى الله عليه و آله باز كنيد.
منبع : پایگاه عرفان