پيغمبر صلى الله عليه و آله مى فرمايد: به او مى گويم: دنبال من بيا،
« حتى انتهى به الى الصراط »
با هم مى آييم تا راهى كه اول جهنم است، و همه بايد از آنجا عبور كنند.
« فأجده زحفا زلقا »
من جاده را مى بينم كه هم لغزنده است و هم هر كس قدم بگذارد، قدم هايش،
« لا يثبتُ عليه أقدامُ الخاطئين »
قدم هيچ گنه كارى آنجا بند نمى شود.
به او مى گويم: دستت را به من بده، چون هر كس بخواهد از اينجا برود، مى افتد. آن دست مى دانيد چه دستى است؟ همان دستى است كه دست على عليه السلام و فاطمه را در دستش مى گذاشت، همان دستى كه دست حسن و حسينش را در دستش مى گذاشت.
كسى كه مأمور صراط است، به من مى گويد: « يا رسول الله! » اين كيست كه دستش در دست شما است؟ چون من خيلى ها را مى شناسم؛ زهرا، على، حسن و حسين را مى شناسم، اما اين كيست؟
« فأقول هذا فلان » اسمش را مى گويم، مى گويم: اين اسمش فلانى است. اين از افراد امت من است. اين ماه شعبان و رمضان را روزه نگهداشته است.
منبع : پایگاه عرفان