اين روايت را شيخ صدوق در كتاب «امالى»، و مرحوم مجلسى هم از ايشان نقل مى كند، البته «وسائل الشيعة» نيز اين روايت را نقل كرده است.
ام سلمه ـ همسر پيغمبر صلى الله عليه و آله ـ مى گويد: صحبت كار خير شد، من هم نشسته بودم و گوش مى دادم، كار خير هم همه اش راجع به مردها بود؛ قرض مى دهند، تشييع جنازه مى روند، كار مردم را راه مى اندازند، مشكل مردم را حل مى كنند، جهيزيه به دختران مى دهند، نماز جماعت و پاى منبر مى روند.
ام سلمه مى گويد: يك مرتبه من به پيغمبر صلى الله عليه و آله گفتم:
« ذهب الرجال بكل خيرٍ فأىّ شى ءٍ للنساء المساكين؟ »
يا رسول الله! هر چه خير و خوبى بود كه مردها بردند، پس تكليف زنان بيچاره در خانه چه مى شود؟
« فقال: » نماينده خدا، پيغمبر، رحمةٌ للعالمين صلى الله عليه و آله مى فرمايد:
« بلى » ام سلمه راست مى گويى، كل خيرها را مردها بردند، اما اين فكر زنانه تو است، به تو بگويم:
« اذا حملت المرأة كانت بمنزلة الصائم القائم المجاهد بنفسه و ماله فى سبيل الله »
زن وقتى به بچه حامله شد، همان وقتى كه زن نطفه مرد را گرفت و حامله شد، اين زن تا زمانى كه بچه در شكمش هست، هر روز به منزله كسى مى ماند كه روزها روزه و شب ها بيدار است، و با جان و مالش در راه خدا مى جنگد.
چند ماه؟ نُه ماه، هر روز روزه و هر شب بيدارى، هر روز با جان و مال در راه خدا جهاد كردن.
منبع : پایگاه عرفان