پيامبر اسلام كه مبلغ دين در ميان مردم بود ، علاوه بر اين كه عشق شديدى به حسنات و مكارم داشت و از زشتى هاى اخلاق بسيار بسيار متنفّر بود ، عملا به همه ى حسنات و مكارم اخلاقى آراسته بود ، و آراستگى اش به ارزش هاى اخلاقى سبب دين دار شدن مردم و تا اندازه اى آراسته شدنشان به حسنات اخلاقى و ارزش هاى عملى بود او چنان شيفته ى مكارم و ارزش هاى اخلاقى بود كه پيوسته از خداى مهربان مى خواست او را به آداب نيك و محاسن اخلاق آراسته كند ، و هميشه اين دعا به زبان مباركش با حال تضرّع و زارى جارى بود :
اللهمّ حَسِّن خُلْقِى وَاللّهمّ جَنّبنى مُنكرات أخلاق .خدايا ! اخلاقم را نيكو گردان ، خدايا ! مرا از زشتى هاى اخلاق بركنار بدار .حسنات اخلاقى او و پاكى اش از زشتى هاى اخلاق در حدى بود كه از اخلاق او تعبير شد به اين كه خلق و خويش قرآن است .كانَ خُلقُ رَسولُ اللهِ القُرآن.
اخلاق پيامبر خدا قرآن بود .خداى بزرگ در قرآن مجيد اجراى عدالت را در همه ى امور و احسان به همگان و پرداخت مال به خويشان و صبر در برابر حوادث و استقامتورزى در وظايف و عفو و گذشت و چشم پوشى و مهرورزى و دفع بدى را به نيكى و فرو خوردن خشم و روى گردانى از جاهلان و صله ى رحم و رفق و مدارا و رأفت و رحمت به ديگران را از او خواست ; و او هم با همه ى وجود خواسته هاى پروردگارش را عملى كرد تا جايى كه خدا از اخلاقش به عنوان اخلاق عظيم ياد كرد .او با قلب مهربان و زبان نرم و ملكوتى و رفق و نرمى و مدارايش ـ در حالى كه خود آراسته به همه ى مكارم اخلاقى و فضايل معنوى و حسنات نفسى بود ـ در طول بيست و سه سالى كه در ميان مردم بود بىوقفه و بدون خستگى بلكه در كمال نشاط و رغبت افراد و خانواده ها و جامعه را به آراسته شدن به مكارم اخلاقى سفارش كرد ، و حتى زمينه ى آراسته شدنشان را نيز در آن محيط فراهم آورد ; زيرا براى حضرتش روشن و يقينى بود كه امنيّت فرد و خانواده و جامعه و ظهور فضاى اعتماد و صفا و سلامت و كرامت با مزيّن بودن مردم به حسنات اخلاقى ميسّر است ، و خلأ حسنات سبب ناامنى و اضطراب و دعوا و نزاع و فساد و تيره بختى و از هم گسستن روابط انسان ها و زن و شوهرها و نهادهاى اجتماعى و موجب نابودى وحدت و يكپارچگى امت اسلامى است .او با اين كه به عموم مردم در مسجد و در كوچه و بازار و در اجتماعات و حتى در ميدان هاى جنگ و در مسير سفرها آراسته شدن به حسنات اخلاقى را سفارش مى كرد ، از اين كه سفارش خود را در هر مكانى يا حتى در جاى خلوتى متوجه يك فرد نمايد امتناع نداشت .
بر گرفته از کتاب زیباییهای اخلاق استاد حسین انصاریان