دوم: « و رجلٍ يسارعُ فى الخيرات »
كسى كه درِ خير به روى او باز است، آن انسانى است كه براى هر كار خيرى، با تمام وجودش مى دود، آرام نيست و آرامش ندارد، واى به حال وقتى كه صبح شب بشود و خيرى پيش نيايد كه انجام بدهد.
يك كسى ديد اميرالمؤمنين عليه السلام ؛ شخصيت با عظمتِ خليفه بلافصل پيغمبر، ولى الله الأعظم، يك گوشه نشسته و زانويش را بغل گرفته و گريه مى كند.
گفت: على جان! پدر و مادرم فدايت شوند، چرا گريه مى كنى؟ فرمود: يك هفته است كه مهمان خانه ما نيامده است، مى ترسم خدا روى خود را از من برگردانده باشد.
آن وقت حضرت مى فرمايد: عمل اين ها كه اهل تقوا هستند كم نيست. چگونه مى توان قبول كرد كه عملى را كه خدا قبول مى كند كم است؟ اين متن گفتار اميرالمؤمنين عليه السلام بود.
منبع : پایگاه عرفان