قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

ظهور صورت گناه در قيامت


ولى آنچه را كه پروردگار گناه مى داند، اگر انجام بگيرد، جريمه اش در قيامت خود گناه است:

« فَاتَّقُواْ النَّارَ الَّتِى وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ أُعِدَّتْ لِلْكَـفِرِينَ »

يعنى وقتى گناهكار بى توبه، حرفه اى، بى تقوا وارد قيامت شد، كل گناهان چشم، گوش، زبان، دست، شكم، پا، قلب، نفس، باطن، خود گناه به صورت آتش الهى از وجود انسان شعله مى كشد.

يعنى هر گنهكارى وارد قيامت بشود، كارگاه محشر و قيامت، كل گناهان را به صورت سخت ترين عذاب از وجود خود او ظهور مى دهد.

و از كلمه «بمثلها» استفاده مى شود در عالم قيامت سيرت تيره و گناهان به نهايت ظهور نموده و بصورت حسرت و آتش در مى آيد در جهان اختيار نيز كفر و گناهان تجسم مى يابند ولى فقط با سنجش خرد و نظر دين ديده شده و به صورت آتش معنوى و عقوبت روانى آن فقط با بصيرت قلبى احساس مى شود نه با ديدگان.»


منبع : پایگاه عرفان
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:

آخرین مطالب


بیشترین بازدید این مجموعه