ما در هيچ كتاب و روايتى نديده و نشنيده ايم و به هيچ حكايتى نرسيده ايم كه عبادت كنندگان معبودهاى باطل، از روزه براى معبود باطل استفاده كرده باشند، بت پرست روزه دار در تاريخ نداشتيم، فرعون پرست روزه دار نداشتيم، فرعون و نمرود مى گفتند بخوريد، هيچ معبود باطلى، مريد روزه دار نداشته اند، روزه در مذاهب باطل شرك آميز و در ميان بت پرستان نبوده است. اگر مى بينيد يهودى، مسيحى و بودائى ها روزه دارند، همه اينها ريشه در بعثت انبيا صلى الله عليه و آله دارند. ولى در پرستش معبودهاى باطل، روزه وجود نداشته است. از چيزهاى ديگر سوء استفاده شده، قربانى كردن براى بت كه يك امر مذهبى است، ولى سوء استفاده شده، يا دور بت طواف كردن، از طواف حج سوء استفاده شده است، يا در انفاق كردن و نذر كردن براى بت، سوء استفاده شده است، اما روزه فقط براى خدا مى باشد.
اين معناى «الصوم لى» است كه تنها عبادتى كه دست غارتگران، بت پرستان و باطل گرايان به آن نرسيده است، كه اين عبادت براى منِ خدا مانده است. ولى «الصلوة لى»؛ زيرا مشركين مكه براى بت هاى خود نماز مى خواندند، اين ارزش روزه و معناى «الصوم لى» است.
با اين حقايقى كه مطرح شد، ارزش روزه را فقط خدا مى داند چه مقدار است، حق همين است كه مى فرمايد: «الصوم لى» روزه عبادت بكر و دست نخورده و ويژه من است كه نتوانستند از اين عبادت سوء استفاده كنند. اين اصل روزه است.
منبع : پایگاه عرفان