نيت، در پاداش و كيفر روز قيامت بسيار مؤثر است. در روايتى كه از قول وجود مبارك رسول خدا صلى الله عليه و آله بيان كرده اند، ارزش نيت مشاهده مى شود، در اولين اربعين بعد از شهادت حضرت سيدالشهداء، جابر بن عبدالله انصارى همراه با عطيّه كوفى، كه دانشمند و قرآن شناس بود به كربلا آمد. عطيّه مى گويد: جابر بعد از غسل كردن در فرات به طرف قبر أبى عبدالله عليه السلام حركت كرد، در حالى كه چشم هاى ايشان اشكبار بود، دستش را گرفتم و به كنار قبر حضرت سيدالشهداء بردم، بسيار گريه كرد و گفت: يابن رسول الله خوشحال هستم كه فرداى قيامت با شما محشور خواهم شد. من به جابر گفتم: جابر كسانى كه در اينجا دفن هستند، سر و دست از بدنشان جدا شده، چگونه در قيامت با اين ها محشور مى شويد در حالى كه كربلا نبودى، و بدن تو سالم است؟ جابر در حالى كه گريه مى كرد به من گفت: من به دلائل مختلفى در كربلا حاضر نبودم و در پيشگاه پروردگار معذور هستم، دليل اول من اين است كه نابينا بودم، خدمت پيغمبر اسلام نشسته بودم، پيغمبر فرمودند:
«الراضى بِفِعْلِ قومٍ كالداخل فيهم معهم» هر انسانى كه به كار، عمل، منش و روش قومى راضى باشد، جزء آنها خواهد بود. من به جهاد و مبارزه أبى عبدالله، راضى هستم و مجموع حوادث كربلا را قبول دارم، اگر معذور نبودم من هم شركت مى كردم، من براين اساس مى گويم كه يابن رسول الله، خوشحال هستم كه در قيامت با شما محشور مى شوم.
منبع : پایگاه عرفان