با بهشت، عده اى را به عبادت و خدمت به خدا دعوت كن، با جهنم يك عده اى را از معصيت دور كن. على عليه السلام مى فرمايد: جهنّم تو مرا از معصيت دور نمى كند و بهشت، مرا به عبادت مجبور نمى كند، آن چيزى كه مرا از معصيت نگاه مى دارد خود تو هستى؛ زيرا اى معشوق من، مى دانم علاقه ندارى مرا در معصيت ببينى.
اين افراد در قيامت كجا هستند؟ آيا به آنها درخت هاى سيب، حور العين و چشمه مزد مى دهند؟ اين موارد كه مزد ما است، جايگاه آنها چنين جايى است؟
«فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ»
روح اين افراد در قيامت، كنار من آرامش پيدا مى كند، بهشت اينها من هستم، على عليه السلام چگونه با خدا ارتباط ايجاد مى كند؟
منبع : پایگاه عرفان