راه رسيدن به خداوند

خداوند در قرآن مجيد مى فرمايد: بهشت جايى است كه:

«ما تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الْأَعْيُنُ» «3»

محل هر گونه خواسته، اشتها، ميل و طلب، بدون محدوديت و محل لذت است.

ولى براى رسيدن به «ما تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الْأَعْيُنُ» نياز به ايمان و عمل صالح دارد. «وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ» اما عده اى به طرف ثروت و لذت دنيوى شتاب مى كنند. تمام عمر و نيرو را صرف رسيدن به ثروت و لذّت دنيايى مى كنند، نصيبشان را از آخرت قطع مى كنند. حالت روانى عجله و شتاب ورزى، زيان سنگينى براى انسان دارد كه در قرآن مى فرمايد:

«إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِي خُسْرٍ»

و مى فرمايد:

«هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمالًا* الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا»

يعنى كسانى هستند كه از نظر حركت و عمل، شتاب زده مى باشند، و مى خواهند زودتر به ثروت، شهوت و لذّت برسند. در حالى كه اميرالمؤمنين عليه السلام مى فرمايد:

«لافقر بعد الجنة ألا و إنّه لا غنى بعد النار»  بعد از بهشت ثروتى وجود ندارد. خداوند در قرآن مجيد مى فرمايد:

«ما تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الْأَعْيُنُ»

اگر در بهشت هر ثروت و لذّتى را بخواهيد مى يابيد.