نصيحت پروردگار به موسى بن عمران عليه السلام‏

پروردگار چه نصيحت جالبى به موسى بن عمران عليه السلام دارد، «يا موسى انظر الى الارض» روى اين زمينى كه راه مى روى، مرتب به زمين نگاه كن، «فانّها عن قريب قبرك» «2» به همين زودى زمين دهان باز مى كند، خانواده و مردم عجله مى كنند كه جنازه تو را در آن گودال بگذارند كه باد نكند و بوى جنازه مردم را اذيت نكند.

غافل از خدا روى مبلها مى نشينيد، پا روى پا مى گذاريد و مردم را به حساب نمى آوريد، گويا شما مردم را آفريده و روزى مردم را شما مى دهيد.

روزگارى اين شعر بسيار زيبا در مجالس ما خوانده مى شد، آن وقت كه تلويزيون نبود، پنجاه سال قبل راديو داشتند، مؤمن هايى كه راديو داشتند، آن را در كمد مى گذاشتند، قفل مى كردند و سر كار مى رفتند، وقتى بر مى گشتند، براى اذان، اخبار و سحر ماه رمضان راديو را روشن مى كردند، مواظب بودند كه دست خانواده نيفتد كه با راديو معصيت كنند. اكنون كه زندگى مردم مملو از معصيت است. در آن زمان بر راديو، مجالس و مدّاح ها اشعار سعدى، سنايى، ابن يمين، نظامى و گاهى بعضى از غزليات حافظ و اشعار جلال الدين رومى حاكم بود.

اما اكنون دويست خط شعر خوانده مى شود و هيچ گونه ارزشى ندارد. براى اهل بيت عليهم السلام شعر مى خوانند، پايين ترين شعر و منحطترين شعر كه جز اينكه اين شعرها، دل اهل بيت عليهم السلام را بسوزاند، كار ديگرى نمى كند.

يكى از اشعار در باب تواضع در كتاب «بوستان سعدى» است. كتابهاى سعدى، «گلستان»، «مجالس»، «قصايد»، «بدايع»، «خواتيم»، «طيّبات» و «غزليات قديم» مى باشد، همه اين كتاب ها را من خواندم و سير كردم. در آن روزگار اشعار عالمانه، حكيمانه و دلسوزانه او حاكم بر مجالس بود. اين شعر در باب تواضع در كتاب «بوستان» است.