شجره ديگر اين مزرعه، خضوع است. محققين مى فرمايند: خشوع با خضوع فرق مى كند. خضوع؛ يعنى شكل دادن به بدن، كه بيننده با ديدن شكل بدن شما، راه رفتن، نشستن و حرف زدن شما، احساس نكند كه تكبر مى كنيد.
«عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً»
آسان و سبك راه برويد، براى ديگران شاخ و شانه نكشيد، از پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيدند: «ما حدّ التواضع» «2» مرز تواضع چيست؟ فرمودند: وقتى در مجلسى وارد مى شويد، به هيچ عنوان از كسى توقعى نداشته باشيد كه براى تو برخيزند و به تو جا بدهند.
شخصى در حال قضا كردن نمازهاى خود بود. رفيقش گفت: چه كار مى كنى؟
گفت: بيست سال نماز از من قضا شده است. آنها را قضا مى كنم، من بيست سال نماز جماعت شركت مى كردم و در صف اول مى ايستادم، يك بار براى نماز دير كردم، ديدم در صف اول جا نيست، در صف دوم ايستادم، فهميدم ايستادن در صف اول براى من بيمارى بوده، نماز نبوده است. صف اول مى ايستادم كه خوشم بيايد و ديگران مرا در صف اول ببينند، پس نماز من با اخلاص نبوده است.
«ما حدّ التواضع» يا رسول الله! مرز تواضع چيست؟ مى فرمايند: با هر كس ملاقات كردى، اول تو سلام كن، اين حدّ تواضع است.
قرآن مجيد مى فرمايد: آيا سر تو با اين گونه راه رفتن، از قله هاى كوه بالاتر مى رود، قدم هاى تو زمين مرا مى شكافد؟
منبع : پایگاه عرفان