انسان در دو مسأله مشكل پيدا مى كند يكى دينِ مالى به مردم، كه به اختيار خود ادا نكرده باشد، پول، جنس، زمين و مال مردم را گرفته و پس نداده است، اين موارد از اين سه آيه خارج هستند، مگر اينكه با مردم تسويه حساب كند تا بتواند وارد اين سه آيه شود، مسأله اى در صريح قرآن وجود دارد كه در اين مسأله وسوسه گران نامرد خلاف آيه، وسوسه مى كنند، به پيغمبر صلى الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام بدهكار است، بدهكارى مالى است. خدا اسم آن را خمس گذاشت، امام زمان عليه السلام مى فرمايد: بدهكاران خمس در قيامت با خشم ما روبه رو خواهند شد.
اگر كسى اين دو مشكل را دارد در همين دنيا آن را برطرف كند، كه در قيامت راه براى ما باز شود. با نبود اين دو مشكل، به آيات قرآن قسم، همه شما اهل نجات هستيد.
«الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْ ءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَ قِهِمْ عَذابَ الْجَحِيمِ* رَبَّنا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدْتَهُمْ وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ»
گفتار خدا را مشاهده كنيد. از فرمايش اميرالمؤمنين لذّت ببريد.
«اللهمّ ومن أرادنى بسوء فأرده» من از ديگران دو مطلب را ياد گرفتم، هر وقت گدا درِ خانه خدا مى رود خدا به او نمى فرمايد: چه آوردى، مى گويد: چه مى خواهى؟ خدا كه از گدا چيزى نمى خواهد. خدا در قرآن مى فرمايد:
«رَبَّنا آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ»
اما مطلب دوم اين بود، كه يك شب در مسجد جامع شهر همدان، دعاى كميل مى خواندم، خيلى جلسه آتشينى بود در دعاى كميل، گفتم:
«من تقرّب الىّ شبراً تقرّبتُ اليه ذراعاً» «4» هر كس يك قدم، به طرف من بيايد، من ده قدم به طرف تو مى آيم، آن شخص به من گفت: شما اين گونه نگو، گفتم: چه بگويم، گفت: بگو خدايا! اين يك قدم را هم نمى توانم به طرف تو بيايم، بگو: اين يك قدم را هم تو به طرف ما بيا.
منبع : پایگاه عرفان