انسان هايى كه مورد يارى، اولياى الهى از جانب پروردگار هستند، اگر در آيات و روايات دقّت شود، متواضعان هستند كه با تواضع خود نسبت به پروردگار نرمى نشان داده اند و برنامه هاى حضرت حق را پذيرفته و قبول كرده اند. تكبّر نكردند و بعد از پذيرفتن هم به اجرا گذاشتند؛ يعنى به هر جايى از مقامات الهيّه كه رسيدند، ريشه اين رسيدن آنها تواضع بوده است، و همچنين به عباد خدا هم تواضع مى كنند. اينها يارانى دارند كه اين ياران به طور پيوسته به آنها يارى مى دهند و اين يارى دادن هم بر آنها واجب است، حقّ تعطيل كردن اين يارى دادن را ندارند.
بنابراين متواضعان عالم، گرچه يك نفر در كنار آنها نباشد و از نظر ظاهر تك و تنها باشند، در محاصره ياران بى ادبى هستند كه آن ياران بى ادب مرتب آنها را يارى مى رسانند، لذا مى بينيم هم در تاريخ و هم در اين روزگار، در مقابل هجوم پرفشار اين همه فساد، از مدار برنامه هاى الهى بيرون نمى روند. معلوم مى شود يارى ياران نمى گذارد كه بيرون بروند، اگر از آن ياران دور و تنها بودند، با حمله اولين فساد، نابود مى شدند.
اگر بخواهم همه ياران را از قرآن براى شما بيان كنم، در يك درس امكان ندارد، لكن آيات و روايات در اين زمينه بسيار زياد است، سه آيه را براى شما انتخاب كرده ام كه اين سه آيه به همديگر متصل است، خداوند متعال در اين آيات يارى اين ياران را به مردم متواضع بيان مى كند، علاوه بر اينكه از توضيح هر سه آيه استفاده مى كنيم متواضعان همرنگ آن ياران هستند و همين همرنگى باعث عشق و عامل يارى رساندن ياران به متواضعان است.
آيات در سوره مباركه غافر است. اين يارى دهندگان از قدرت بالايى برخوردار هستند؛ يعنى من فكر نمى كنم در عالم هستى، قوى تر از اين ياران در ذهن كسى بيايد.
منبع : پایگاه عرفان