آلوده آگاه، مورد غضب و لعن خدا

آلوده آگاه، ناپاك عالِم، از رحمت خدا خيلى دور است. ما در زيارت حضرت سيد الشهداء عليه السلام مى خوانيم:

«لَعَنَ اللّهُ امّةً اسْرَجَتْ وَ الْجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتالِكَ»

آيا در اين زيارت، جاهل را لعنت مى كنيم؟ جاهل را نبايد لعنت كرد، بايد بيدارش كرد. وظيفه ما نسبت به جاهل نا آگاه و كسى كه به موارد منفى و مثبت حالات و اعمال خود آگاهى ندارد، بيدار كردن است. ما حق نداريم كه جاهل گمراه را لعنت كنيم، چون از اين كار منع شده ايم.

اما مى بينيد كه در اين قطعه از زيارت، ائمه عليهم السلام چهار طايفه را لعنت كرده اند.

بعضى از اين چهار طايفه هم هيچ كدام مسلح نشده اند و شايد به كربلا هم نيامده اند، اما مى گوييم: خدا لعنت كند كسانى را كه براى ارتش ابن زياد، زين اسب ساختند و اسبهاى آنها را لجام زدند. خدا لعنت كند آنهايى را كه درهاى مغازه ها را بستند، به خانه آمدند و با زن و بچه هايشان خداحافظى كردند كه به كربلا بيايند، اما نيامدند و در جاى ديگر دارد:

«الّلهُمَّ الْعَنِ الْعِصابَةَ الّتى جاهَدَتِ الْحُسَينَ وَ شايَعَتْ وَ بايَعَتْ وَ تابَعَتْ عَلَى قَتْلِهِ»

يعنى كسانى كه آنها را مشايعت و همراهى كردند، هر چند خودشان در جنگ، شركت مستقيم نداشتند و كسانى كه با آنها بيعت كردند و آنهايى كه در اين راه از آنها تبعيت كردند، همگى را خدا لعنت كند و تبعيت آنها هم به اين بوده است كه اگر در كربلا بودند، در لشگر يزيد قرار مى گرفتند، حتى اگر در آن زمان زندگى نكرده و نمى كنند، يعنى اگر در زمان ما هم، كسى فقط راضى به كشته شدن ابى عبدالله عليه السلام باشد، جزء همين لعنت شدگان است.