تعمير مسجد الحرام و آلوده باطنان‏

كسانى كه داراى باطن آلوده بودند، يك بار تصميم گرفتند كه مسجد الحرام را نوسازى كنند. مسجدى در عالم، به ارزش مسجد الحرام نيست. براى نوسازى كردن مسجد الحرام بايد پول سنگينى را خرج مى كردند. خود اين هزينه كردن، ظاهرش مثبت است، اما پروردگار عالم در قرآن مجيد فرمود: «مَا كَانَ لِلْمُشْرِكِينَ أَن يَعْمُرُوا مَسجِدَ اللَّهِ» «1» شايسته و سزاوار نيست كه چهره هاى شناخته شده مشركان مكه، مسجد الحرام را نوسازى كنند. چرا شايسته نيست؟ «شهِدِينَ عَلَى أَنفُسِهِم بِالْكُفْرِ» اگر هيچ كس هم كه در اين عالم آگاه و شاهد نباشد، خودشان آگاه هستند كه باطنِ آلوده اى دارند.

يك وقت شخصى آلوده است، ولى خودش جاهل به آلوده بودن باطنش است.

بعد كه بيدار مى شود، مى گويد: نمى دانستم كه اين نيت و فكر، بد و شيطانى بوده است. نمى دانستم اين اعتقادى كه به خدا داشتم، اعتقاد درستى نبوده است. اين انسان كه ندانسته عملى را مرتكب شده و نمى دانسته كه حرام است و حالا بيدار شده است، يقيناً به رحمت پروردگار نزديك تر است، تا انسانى كه هم باطن و هم ظاهر آلوده دارد و به اين آلودگى هم آگاه است.

پروردگار در اين آيه مى فرمايد: اين ها آلودگانِ آگاه هستند، يعنى مى دانند كه اين اعتقادى كه دارند، بر اساس دليل، برهان، عقل، منطق نيست. اكثر مردم اين مقدار را توجه دارند.