اگر ما هم اين نوع حكمت را بخواهيم، به اندازه اى كه گنجايش نشان بدهيم، به ما هم عنايت مى كنند. وجود مبارك رسول خدا صلى الله عليه و آله مى فرمايند:
«مَنْ اخْلَصَ الْعِبادَةَ لِلّهِ ارْبَعينَ صَبَاحَاً»
چون تمام مسأله در محور همين «اخلص» مى گردد و تحقق اين اخلاص، كار بسيار مهمى است. اما چرا كمتر از چهل شبانه روز نفرمودند؟ احتمالًا رسول خدا صلى الله عليه و آله متكى به مسأله چهل شب موسى بن عمران عليه السلام در كوه طور بودند:
«وَوَ عَدْنَا مُوسَى ثَلثِينَ لَيْلَةً وَأَتْمَمْنهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقتُ رَبّهِ»
يعنى بايد اين چهل شبانه روز كامل باشد و از لحظه اول هم با اخلاص شروع شود.
اخلاص به نظر پيغمبر عظيم الشأن اسلام صلى الله عليه و آله چيست؟ اخلاص، آن است كه من از ابتداى اين چهل شبانه روز، طورى عالى ترين عبادت و كار خير را انجام دهم، كه اگر آن اعمال و هم چنين خودم را هم به تمام جمعيت روى زمين نشان دهند و بگويند: اين عبادت و اين خدمت كامل، از اين آقا است، آنها به به بگويند و تعريف كنند و يا حتى مرا نكوهش كنند، بيان آنها به اندازه سر سوزنى در قلب من اثر نكند. آيا كسى مرد اين ميدان هست؟ اين اخلاص است.
اخلاص، يعنى عمل براى حضرت حق انجام بگيرد و تعريف و نكوهش تمام مردم عالم هم در من اثرى نگذارد. مثل اين كه اصلًا عكس العمل مردم را نشنيده و نديده ام. چهل شبانه روز اين گونه باشد. ولى اين اخلاص خيلى مهم است، خيلى تحمل، توان و قدرت روحى مى خواهد كه من عبادات و خدمت كاملى را انجام دهم و تعريف مردم در من اثر نگذارد.
منبع : پایگاه عرفان