در هر صورت قرآن مجيد از پيامبران بزرگ دعاهايى به وقت سرّاء و ضرّاء نقل مى كند كه توجه به وضع انبيا و دعاهاى آنان بر ما لازم است، تا اهل دعا شده و مقام و موقعيت دعا و اين كه چگونه بايد دعا كرد را دريابيم.
قرآن مجيد فقط براى نمونه و تعليم دادن بندگان از انبيا به ترتيب زير نام برده كه وضع نامبردگان، دليل بر وضع همه آن ها است.
1- از آدم در سوره اعراف آيه 33.
2- از نوح در سوره نوح آيه 28.
3- از ابراهيم در سوره ابراهيم آيه 40.
4- از سليمان در سوره نمل آيه 19.
5- از يونس در سوره انبيا آيه 87- 88.
6- از يوسف در سوره يوسف آيه 33.
7- از موسى در سوره قصص آيه 21- 22.
8- از زكريا در سوره آل عمران آيه 38.
9- از پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله در سوره طه آيه 113.
و براى درك دعا و نيايش امامان بزرگوار شيعه كه دعاهاى آنان بهترين مكتب تزكيه و تصفيه و عالى ترين داروى علاج دردها مى باشد به كتب زير مراجعه كنيد:
«بلدالامين» كفعمى، «عدة الداعى» ابن فهد، «مصباح الزائر»، «زاد المعاد» علامه مجلسى رحمه الله، كتاب دعا «الكافى»، كتاب دعا «بحار الأنوار»، «صحيفه سجاديه»، بخشى از «نهج البلاغة» و از همه رايج تر «مفاتيح الجنان» محدث قمى رضوان اللّه عليه.
شما وقتى به دعاهاى نقل شده از انبيا در قرآن و دعاهاى وارده از معصومين عليهم السلام به خصوص دعاى كميل، عرفه، ابوحمزه ثمالى، مناجات شعبانيه، دعاى مكارم الاخلاق، دعاى بعد از زيارت حضرت رضا عليه السلام مراجعه مى كنيد به اين نكته واقف مى شويد كه دعا بهترين عامل حركت انسان به سوى ارزش ها، درستى ها، آراستگى ها، پيراستگى ها، تزكيه، تصفيه، تجليه، تخليه و تحليه و آمرزش گناه و علاج دردهاى شيطانى و ابليسى است.
منبع : پایگاه عرفان