مداومت و مصلحت، شرط استجابت‏

عده اى از مردم دعا را سبك مى كنند، اولًا خيلى ساده و با شتاب و با عجله دعا مى كنند، ثانياً خيلى سريع و بدون در نظر گرفتن مصلحت اجابت آن را مى خواهند، در اين باب ائمه عليهم السلام اعلام مى كنند كه اولًا در دعا اصرار و الحاح و پافشارى داشته باشيد، ثانياً اجابت آن را مشروط به مصلحت خويش از جانب خدا و در گرو وقت لازم براى اجابت بدانيد.

عَنْ أبى عَبْدِاللّهِ عليه السلام قالَ: إنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ كَرِهَ إلْحاحَ النَّاسِ بَعْضُهُمْ عَلى بَعْضٍ فى الْمَسْئَلَةِ وَأحَبَّ ذلِكَ لِنَفْسِهِ، إنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ يُحِبُّ أنْ يُسْألَ وَيُطْلَبَ ما عِنْدَهُ .

امام صادق عليه السلام فرمود: خداوند دوست ندارد مردم در انجام حاجت به همديگر اصرار ورزند، ولى اين اصرار و الحاح را براى خودش دوست دارد، او مى خواهد كه از او بخواهند و آنچه نزد اوست از او خواهش كنند.

عَنْ أبى جَعْفَرٍ عليه السلام قالَ: لاوَاللّهِ يُلِحُّ عَبْدٌ عَلىَ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ إلّااسْتَجابَ اللّهُ لَهُ .

امام باقر عليه السلام فرمود: بخدا سوگند هيچ بنده اى به درگاه خداى عزوجل اصرار نورزد جز اين كه خداوند دعايش را مستجاب فرمايد.