ذكر حاجات در دعا

وجود مقدس حضرت حق، به تمام غيب و شهود و آنچه گذشته و آنچه هست و آنچه خواهد گذشت به تمام جهات آگاه و عالم است و حاجات مشروعه بنده و آنچه را عبد مى خواهد براى حضرت او آشكار است، ولى او علاقه دارد كه عبد به وقت دعا حاجاتش را به زبان بياورد.

عَنْ أبى عَبْدِاللّه عليه السلام: إنَّ اللّهَ تَبارَكَ وَتَعالى يَعْلَمُ ما يُريدُ الْعَبْدُ إذا دَعاهُ وَلكِنَّهُ يُحِبُّ أنْ تَبُثَّ إلَيْهِ الْحَوائِجُ فَإذا دَعَوْتَ فَسَمِّ حاجَتَكَ وَفى حَديثٍ آخَرَ قالَ: قالَ: إنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ يَعْلَمُ حاجَتَكَ وَما تُريدُ وَلكِنْ يُحِبُّ أنْ تَبُثَّ إلَيْهِ الْحَوائِجَ «2».

امام صادق عليه السلام فرمود: خداوند تبارك و تعالى مى داند كه بنده اش بوقت دعا چه مى خواهد، ولى دوست دارد كه حاجت ها به درگاهش گفته شود، پس هرگاه به دعا برخاستى حاجتت را بگو و در روايت ديگرى آمده: خداوند حاجت و خواسته ات را آگاه است، ولى دوست دارد حاجات خود را به درگاهش بازگو كنى.