توفيق نماز شب‏

يكى از علماى بزرگ ما آخوند ملا محمد صالح قزوينى است كه البته اهل خود قزوين نيست، ولى چون سال ها در آن شهر اقامت داشت به قزوينى معروف بود. ايشان مى نويسد: يكى از عباداتى كه من اصلا حال انجامش را نداشتم نماز شب بود. من اهل علم و درس و تربيت طلبه و تأليف بودم و كارهاى خيلى سخت تر از نماز شب را انجام مى دادم، اما به هر دليل حوصله نماز شب را نداشتم. اين بود كه مرحوم شيخ جعفر كبير سفرى به ايران كردند و وقتى به قزوين تشريف آوردند مهمان من شدند. ايشان خيلى انسان متعبد و اهل تهجد و نماز شبى بود و آن شب هم براى خودش شبى داشت، ولى من آن شب را هم بدون اين كه نماز شب بخوانم خوابيدم. صبح فردا، شيخ جعفر از روى دلسوزى به من فرمود: شما اهل نماز شب نيستيد؟ گفتم: نه! فرمود: چرا؟ گفتم: من حال و حوصله اش را ندارم. خواب براى من بهتر و شيرين تر است. مرحوم شيخ نگاهى به من كرد و با لحنى جدى فرمود: حضرت عالى از فردا شب نماز شب مى خوانيد! و اكنون كه حدود 25 سال از آن ماجرا گذشته، من حتى اگر بخواهم هم نمى توانم نماز شب نخوانم.

اين تاثير نفس اهل حق است. ايشان مى گويد مرحوم شيخ جعفر كبير با همان يك جمله اعتقاد به نماز شب را به من منتقل كرد، طورى كه در وجودم درختى با ريشه ثابت شد كه ديگر نمى توانم آن را ناديده بگيرم؛ يعنى ساعت سه نيمه شب خواب را از من مى گيرد و حال مناجات پيدا مى كنم و از كسانى شده ام كه به قول شاعر: