نگاه قرآن به انسان نادان‏

قرآن مجيد انسان نادان را به «كمثل الحمار» وصف مى كند و از آدم هاى نفهم به «لهم قلوب لا يفقهون بها»  ياد مى نمايد يا ايشان را «اولئك كالانعام» مى نامد، زيرا آنان افرادى هستند كه رابطه شان با عقل قطع شده است. از اين روست كه از پيغمبر، صلى اللّه عليه و آله، پيروى نمى كنند، اما از ابو جهل ها اطاعت مى كنند.

آرى، پيامبر به آن مرد حكيم فرمود: من چنين دستورى به مردم داده ام:

«كلو و اشربوا»؛ بخوريد و بياشاميد، منتهى «و لا تسرفوا». البته، اين آيه معانى گوناگونى دارد: يك معنى اش اين است كه تا گرسنه نشديد سر سفره حاضر نشويد؛ معناى ديگرى كه مى توان از آن استنباط كرد اين است كه ضرورتى ندارد سفره پرتحمل بيندازيد. وقتى با صرف چند هزار تومان مى شود اعضاى خانواده و مهمان ها را سير كرد، درست نيست خرج بيشترى كرد و بيش از اين ميزان اسراف است. در عوض، مى توان با اين صرفه جويى ها دست چند يتيم يا چند دختر بى جهاز را گرفت يا از آن در راه رواج دين استفاده كرد.

دكتر به پيغمبر گفت: شما تمام علم بهداشت بدن (حفظ الصحه ) و دستگاه گوارش را به مسلمان ها ياد داده ايد. اگر آن ها همواره به اين دستور عمل كنند، بيمار نمى شوند.  آن گاه، از پيامبر اجازه گرفت تا مدينه را ترك كند.