قرآن كريم براى انسان دو نوع اجل برمى شمارد:
«هو الذى خلقكم من طين ثم قضى أجلا و أجل مسمى عنده ثم أنتم تمترون».
اوست كه شما را از گلى مخصوص آفريد. سپس براى عمر شما مدتى مقرّر كرد، و اجل حتمى و ثابت نزد اوست. شگفتا! كه باز شما با اين همه دلايل آشكار در يكتايى و ربوبيّت و خالقيّت او شك مى كنيد.
به فرموده قرآن، انسان دو نوع مرگ دارد: اجل مسلمى و اجل معلق.
اجل مسمّى حتمى است و با گريه و دعا و صدقه و التماس رفع نمى شود و اگر زمانش برسد، انسان به يقين مى ميرد؛ اما اجل معلق اجلى است كه طبق فرموده قرآن، براى انسان نوشته شده است، ولى به واسطه كارهاى نيكى كه انجام مى دهد، از او برداشته مى شود؛ مثلا، خدمتى به مادر مى كند، مشكل كسى را حل مى كند، نيمه شب بلند مى شود و به درگاه خداوند عالم گريه مى كند، صدقه مى دهد و ... با انجام اعمال نيك، اين اجل ثبت شده كه غير قطعى است را خدا از انسان دور مى كند.
«يمحو اللّه ما يشاء و يثبت و عنده ام الكتاب».
خدا هرچه را بخواهد محو مى كند و هرچه را بخواهد ثابت و پابرجا مى نمايد، و امّ الكتاب نزد اوست.
اين نص صريح قرآناست. يعنى خدا هرچه را كه بخواهد، از پرونده انسان در عالم تقدير پاك و محو مى كند؛ و اگر بخواهد، آن را ثابت و پا برجا نگه مى دارد. بنابراين، اجل مسمى قابل تغيير نيست، اما اجل غير مسمى را مى توان تغيير داد.
منبع : پایگاه عرفان