نشانه اول آن ها، «صِدْقَ الْحَدِيثِ » است؛ آن ها زبانى راستگو دارند؛ زبانى دارند كه با دروغ، كه در اسلام خيانت و جنايت است، ارتباطى ندارد. دروغگو يعنى آدم ضعيف النفس، ترسو، وجود بى شخصيت، و كسى كه پيوند خود را از اصالتش بريده است. در رأس راستگويان عالم، پيغمبران خدا هستند. قرآن مجيد مى فرمايد: در بازار قيامت، برنامه اى كه منفعتى سرشار را نصيب زنده شدگان مى كند، راستى است: هذَا يَوْمُ يَنفَعُ الصَّادِقِينَ صِدْقُهُمْ ؛ يعنى آن ها در تمام برنامه ها راستگو هستند. انسان هاى راستگويى كه به زن، فرزند و به اجتماع راست مى گويند و در تمام شؤون حيات، افرادى مورد اطمينان هستند.
آنان از نظر زبان، افراد راستگوى داراى صداقت و زبان مستقيم هستند. اين نشانه اول، دينداران است.
منبع : پایگاه عرفان