امّا در مسأله آلودگى عقل و آلودگى روانى، مبارزه اسلام تا سر حدّ كمال است؛ يعنى كوچك ترين مسامحه اى در مكتب خدا، نسبت به نجاست عقل و آلودگى روان ديده نمى شود. ما قانونى در آيين خدا نداريم كه درباره كبر، حسد، كينه، بددلى، فكر كج و رأى غيرمستقيم، چشم پوشى كرده باشد. به راستى، وقتى مقررات را در اين ناحيه ملاحظه مى كنيم، مى بينيم با كوچك ترين آلودگى پيدا شده در عقل يا در روان انسان، او را در صفّ مقابل خدا قرار مى دهد؛ يعنى مى گويد: خداى تو، در همه شؤون وجودى كامل و مطلق است، و منظور از آفرينش انسان اين است كه او در حريم خاكى با مقررات الهى حركت كند و خود را به حريم الهى برساند و اين را بداند كه با بودن يك آلودگى در وجود، در حركت او به طرف حريم قدس لايزال، خلل ايجاد خواهد شد.
استادى در بغداد به نام احمد امين «1»، شيعه دوازده امامى و داراى دو علم قديم و جديد، علوم اسلامى و علوم جديد، كتابى دارد به نام «التكامل فى الاسلام» كه كتاب بسيار خوبى است. او در عراق خيلى مورد توجّه مردم مذهبى بود، مردم مذهبى فهميده و با بينش، به ويژه جوانانى كه به خاطر فرياد فطرت و نداى طبيعت خود، تشنه حقايق عالى انسانى بودند. در اين كتاب كليات مسايل عالى اسلام، از مسأله توحيد تا مسأله معاد، مورد بحث قرارگرفته و به مقتضاى اين پنج اصل اسلامى، به مسايلى هم كه مترتّب بر اين پنج اصل بوده، به صورت جسته و گريخته توجّه شده است. ماجرايى كه مى خواهم آن را نقل كنم، در باب معاد اين كتاب آن را ديده ام.
منبع : پایگاه عرفان