مردى نشسته بود كه نه چشم داشت و نه بدن سالم، و نه دست و پاى سالمى و مرتب مى گفت: الهى! براى كدامين نعمت از نعمت هايت، تو را شكر كنم، الهى! به من توان شكر بده؛ الهى! خيلى عاشق تو هستم. مرد ثروتمند متكبر بى دينى داشت از كنارش عبور مى كرد كه مناجات او را شنيد، پس جلو آمد و به او گفت: مرد حسابى! چشم، پا و دست كه ندارى، من معناى شكر كردن تو را نمى فهمم؟ گفت: چطور معناى شكر كردن من را نمى فهمى، نعمتى كه خدا به من داده، كورى چشم است؛ اگر چشم داشتم و قياف متكبّران تو را مى ديدم، در عذاب مى شدم؛ اما الان در اين نعمت هستم و خدا را شكر مى كنم كه چشمم به يك متكبّر نيفتاده است.
در روايتى در وسائل الشيعه، امام صادقعليه السلام مى فرمايد: خداوند متعال در مال اغنيا به اندازه اى سهم براى فقرا قرار داده كه نيازشان را برطرف مى سازد. واى به حال جامعه اسلامى، از روزى كه ثروت اين جامعه در دست افراد بى دين قرار بگيرد. اگر امروز كسانى فقير، نيازمند، گرسنه و برهنه اند، تنها براى گناهان ثروتمندان است.
منبع : پایگاه عرفان