عده اى هستند كه ارباب پرست و شخص پرست هستند؛ يعنى آدم زنده اى را دخيل در تمام برنامه هاى حيات مى دانند، و تا آخر عمر هم سعى مى كنند كه به اين ابرو خدشه اى وارد نشود، از ترس اين كه مبادا برنام شكم، شهوت و زندگى شان بند بيايد. عقيده به خدا، يعنى نفى تمام خدايان قلابى. عقيده به خداى قلابى، يعنى نفى خداى واقعى. هر كسى به خداى واقعى عقيده دارد، تمام خدايان قلابى را طرد مى كند، و هر كسى كه به خداى قلابى عقيده دارد، نمى تواند با خداى واقعى پيوند داشته باشد. عبادت شيطان با عبادت خدا، عبادت پول با عبادت حق و عبادت زن با عبادت حق نمى سازد. انسان در مقام نفى و اثبات است؛ يا اثبات و نفى مى كند، يا نفى و اثبات مى كند. در هر صورت، اولين درس انبيا عليهم السلام، و على الخصوص، آخرين دين الهى، اسلام، عبارت بود از ايجاد يك پيوند سالم با خداى واحد، آن هم به خاطر شكل گيرى، نه عقيده خالىِ حبس شده در درون و زواياى جان.
منبع : پایگاه عرفان