چهارمين عامل مرز توبه، پرداخت بدهكاری هاى مردم‏

چهارمين عامل مرز توبه، اين است كه فكر كنيم از اول عمر تا به حال، چقدر به مردم بدهكاريم، و بعد با كمال شجاعت بلند شويم و هر چه به مردم بدهكارى داريم، بپردازيم؛ اما ما بايد از زمان همان اراد اول، اين كار را بكنيم و واقعاً حساب كنيم و ببينيم چقدر به ديگران بدهكاريم، و بعد يك مرتبه بيست ميليون تومان از مال خود برداريم و ببريم آن را به صاحبانش بدهيم. اين خيلى مردانگى مى خواهد. آدم گناهكارى كه در بازار حاضر نيست، از ده ريال حرام بگذرد، حالا مى خواهد از بيست ميليون تومان بگذرد و حساب خود را با مردم تسويه كند. او اراده دارد، و دشمن زورش كم شده، و زور اين فرد زياد شده است. توجّه كنيم، توبه بايد اين طور باشد؛ توبه اين طور نيست كه شب جمعه در گوشه اى دو قطره اشك بريزيم و يك استغفرالله بگوييم؛ بلكه توبه يعنى كارهايى بكنيم كه قواى دشمن ضعيف بشود.