اين قوم زيانكار پس از بعثت پيامبراسلام و نزول قرآن در برابر اراده حكيمانه حق موضع باطل و ناحق گرفتند و از روى تعصب جاهلانه نژادى و حسد باطنى دهانشان را به اين سخن باطل و بيمعنى آلوده كردند كه چرا در اين زمان كه پيامبر اسلام براساس پيشگوئى آيات تورات ظهور كرده، از ميان قوم خود ما پيامبر مبعوث به رسالت نشده و چرا ويژه ما و براساس خواست ما كتاب براى ما نيامده، و چرا ما بايد از آئين يهوديت كه خاص ماست دست برداشته به پيامبرى كه در قوم عرب مبعوث به رسالت شده و كتابش به لغت عربى است ايمان بياوريم.
اين بيخردان و سبك مغزان و حسودان و كينه توزان تصور ميكردند انتخاب پيامبر و نزول كتاب بر او براساس قوميت و نژاد است!
توجه به اين معنى نداشتند يا نميخواستند داشته باشند كه مقام رسالت و نبوت به كسى عطا ميشود كه از عقل كامل و ايمان جامع، و اخلاق الهى، و نيت پاك و عمل صالح و پيشينه درست برخوردار باشد و بتواند اين مسئوليت عظيم الهى را بر عهده گيرد و مردم را در فضائى از صبر و استقامت به خدا دعوت كند و آنان را در راه رشد و كمال و آدميت و انسانيت و رسيدن به مقامات معنوى هدايت نمايد.
آنان به اندازهاى در تنگناى كبر و غرور و حسد و نابخردى دچار بودند كه حاضر نشدند بدون در نظر گرفتن امور ظاهرى و خالى از توجه به قوميت و نژادپرستى به حق ايمان بياورند، و نسل هاى پس از آنان تا به امروز نيز دچار اين اوهام و خيالات فاسده و غرور و نژادپرستى اند و حاضر نيستند در برابر حق سر تسليم فرود آرند.
منبع : پایگاه عرفان