جوان ها به دنبال چه كسى بهتر از خدا مى خواهند بروند؟ به دنبال آن هايى كه تا حالا رفتند، آنان تا به حال چه چيزى به جوانان دادند؟ چه چيزى به آن ها اضافه كردند؟ بلكه آن ها از جوانان كم كردند.
باز در همين دعاى عرفه، مى بينيم كه امام حسينعليه السلام خدا را چنين شناسانده:
«يا مَنْ دَعَوْتُه ... عَطْشاناً فَأَرْوانِى»
تو آن خدايى هستى كه از زمان ولادت من تا به حال، تشنه تو را خواندم، و تو مرا با آب خوش و گوارا سيراب كردى.
اين آب را در كوه ها، در چشمه ها، در رودها چه كسى به راه انداخت؟ من تنها همين را مى دانم كه يك لوله آب در خانه من است، و هر بار به آب نياز داشته ام، شير آب را باز مى كنم و نمى دانم خدا چند ميليارد چرخ را گردانده تا اين يك ليوان آب به من برسد: «يا مَنْ دَعَوْتُه ... عَطْشاناً فَأَرْوانِى»
«يا مَنْ دَعَوْتُه ... عُرْياناً فَكَسانِى»
خدايا! تو بودى كه من عريان تو را خواندم، و تو هم مواد لازم را براى تهى لباس من ايجاد كردى تا بدن من پوشيده شود.
«يا مَنْ دَعَوْتُه ... جائِعاً فَأَطْعَمَنِى». شكم گرسنه من را چه كسى سير كرده؟ آيا رفقايم چنين كردند؟ آيا آن ها نخود و لوبيا را ساختند؟ آن ها گوشت ها را ساختند؟ آن ها سبزيجات را ساختند؟ چه كسى در گرسنگى مرا سير كرده؟ او خدا بوده كه چنين كرده است.
منبع : پایگاه عرفان