قرآن، خير دنيا و آخرت

 پيغمبر اسلام صلى الله عليه وآله مى فرمودند :

  » انّى قد جئتكم بخير الدنيا و الاخرة «

  من خير دنيا و آخرت را براى شما آوردم . آن خير دنيا و آخرتى كه پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله آورده بودند ، همين قرآن است .

 به شاگرد كلاس قرآن بايد گفت : تماشاى قرآن ، تماشاى خداست ، يعنى ببين چقدر به تو لياقت داده اند كه پروردگار با تجلّى در قرآن ، آمده كه در ظاهر نيز همه جا با تو باشد و تو از بودن چنين رفيقى ، با اين جلوه كه همه جا با تو باشد ، لذت مى برى .

 ما كارى به مكتب اقبال لاهورى نداريم ، اما هشتاد درصد گفته ها و نوشته هاى او حكيمانه ، دلسوزانه و علمى است . او از دوازده سالگى در شهر آكسفورد انگلستان ، يكى از دانشجويان مهم دانشگاه بوده و با نمرات عالى قبول شده بود .

 در كشورى كه زنان و دخترانش نيمه عريان بودند ، دوازده سال با قرآن زندگى كرد و آن را ترجمه كرده و تا آخر عمر خويش چندين بار قرآن را ختم كرده بود .

 همان قرآنش را اكنون نگهداشته اند . از آن قرآن كه چاپ گذشته هند بوده ، هيچ صفحه اى نيست ، مگر اين كه اثر اشك چشم او در رنگ تمام صفحات آن مشهود مى باشد .

 چند نوع گريه نيز كرده است . چون ما چند نوع گريه داريم ؛ گريه شوق ، كه مثلاً چند سال فراق مى كشد ، بعد به وصال و نهايت خوشى مى رسد ، امنيت خاطر عجيبى پيدا مى كند ، ولى بلند بلند گريه مى كند  . يا گريه غم كه وقتى به شخصى مصيبت مى رسد و ناراحت مى شود ، اشك از ديده اش جارى مى شود .

 يا وقتى در خلوت خانه ، حرم يا باطنش مى نشيند ، با اعتمادى كه به قرآن و انبيا دارد ، ياد قيامت ، هفت مرتبه دوزخ ، نوزده موكل الهى بر آتش و عذابى كه » لا تقوم له السموات و الارض « مى كند و اشكش مى ريزد ، اين گريه خوف است . البته نه براى دل هاى قساوت گرفته و از رقت افتاده باشد .