منافقان دو رو

الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ بَعْضُهُم مِن بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمُنْكَرِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ وَيَقْبِضُونَ أَيْدِيَهُمْ نَسُوا اللّهَ فَنَسِيَهُمْ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ هُمُ الْفَاسِقُونَ *وَعَدَ اللّهُ الْمُنَافِقِينَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْكُفَّارَ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا هِىَ حَسْبُهُمْ وَلَعَنَهُمُ اللّهُ وَلَهُمْ عَذَابٌ مُقِيمٌ   . مردان و زنان منافق همانند و مشابه يكديگرند ، به كار بد فرمان مى دهند و از كار نيك باز مى دارند و از انفاق در راه خدا امساك مى ورزند ، خدا را فراموش كردند و خدا هم آنان را [ از لطف و رحمت خود ] محروم كرد ؛ يقيناً منافقانند كه فاسق اند . * خدا آتش دوزخ را به مردان و زنان منافق و كافران وعده داده ، در آن جاودانه اند ، همان براى آنان بس است و خدا لعنتشان كرده و براى آنان عذابى پايدار است .

 از اين نمونه آيات ، در قرآن مجيد فراوان است كه استفاده مى شود :  عارف موظف است در درجه اوّل چهره هاى ناپاكى كه در قرآن معرفى شده اند بشناسد و به وظيفه الهى خود عمل كند . اگر وظيفه اش گريز از آنهاست بگريزد كه اين گريختن بر مبناى ترس از خدا است و اگر مسئوليّتش كارزار با آنان است ، در راه جهاد قدم بگذارد و شرّ آنان را از راه خدا بردارد و توجّه كند كه امام صادق  عليه السلام درباره واقعيّت و نتيجه خوف عارفان فرموده : وَدَليلُ الخَوْفِ الهَرَبُ ، دليل و نشانه اين كه دل عارف را ترس از خدا احاطه كرده دورى او از اهل معاصى و آلودگان به كفر وفسق ونفاق وعهدشكنى ، ونيز دورى از معاصى شخصى وآنچه خدا از آن نهى فرموده است ، مى باشد .