به همان صورت كه يهود دين نصارى را بر حق نمى دانستند و نصارى نيز دين يهود را مردود مى شمردند، مشركين نادان و بت پرستان جاهل بر ضد آئين استوار و مكتب الهى اسلام كه سراسر مسائلش منطقى و عقلى و محصول وحى حضرت حق بر قلب ملكوتى پيامبر عظيم الشأن اسلام بود اتهام مى بستند كه اين دين و اين مكتب واهى و باطل و بر حقيقتى استوار نيست!!
اين اتهام به قول قرآن مجيد نتيجه جهل و نادانى و سفاهت و بى خردى آنان بود.
اين بى خردان بى خبر اگر حاضر مى شدند نسبت به هر حكمى از احكام الهى، يا قانونى از قوانين حق، يا امرى از امور علمى قرآن يا مسئله اى از مسائل عالى اسلام كه جز خوشبختى و سعادت انسان هدفى نداشت عقل خود را به كار مى گرفتند و اندك دقتى به خرج مى دادند، و تا جائى كه ميسّر بود جوانب هر برنامه اى را مى سنجيدند، به گناه عظيم افترا و اتهام دچار نمى شدند، و با ورود به حوزه ستيز با دين خود را بدبخت دنيا و آخرت نمى نمودند، بلكه از بركت خردورزى و حركت عقلى، و دقت نظر، و تحقيق در حقايق تسليم اسلام مى شدند، و از اين چراغ پرفروغ براى سلوك در راه حق و جاده انسانيت بهره مى گرفتند، و خير دنيا و آخرت خود را تأمين نموده به قلّه سعادت و خوشبختى و رشد كمال و نهايت كار به رضايت الله و جنت الله مى رسيدند.
ولى اين نابكاران نادان كه خانه توحيد را با نصب سيصد و شصت بت تبديل به بتكده كرده بودند، و خود را متوليان آن به وكالت از سيصد و شصت قبيله مى دانستند، و هر سال آن قبايل به ويژه در ايام مخصوص انواع نذورات را به پاى بت ها مى ريختند و مى رفتند و مدعيان توليت بتخانه مفت و مجانى از آن همه نذورات كه در آن زمان ثروت كمى نبود نصيب مى بردند، به خاطر اندكى مال و ثمن نجس بر ضد دين بخصوص در ميان عوام قبايل سخن پراكنى كرده و بدون اين كه اجازه تفكر به مستمعان بدهند آئين اسلام را مورد حمله زبانشان و سخنان واهى و باطلشان قرار مى دادند، و مانع از پذيرش اسلام به وسيله زائران و حاضران مى شدند!!
آنان مى دانستند كه اگر اسلام به توده مردم مخصوصاً قبايل بت پرست برسد، و جامعه فرصت انديشه در حقايق آن داشته باشد دسته دسته و گروه گروه به مكتب الهى ايمان مى آورند و از بت پرستى دست برمى دارند و به جاى هزينه كردن نذورات براى بت هاى بى جان و جاندار، مال خود را براى رفع مشكلات هم نوعان خرج كرده، و به مصرف امور خير مى رسانند و آن بى خردان و نادانان و جاهلان و سبك و مغزان از مفت خورى و پر كردن جيب خود به ناحق بى بهره مى شوند، به اين خاطر براى حفظ بت و بت پرستى متوسل به تهمت و افترا به دين حق مى شدند، و فرصت تفكر و انديشه به قبايل و مسافران و حاضران نمى دادند.
منبع : پایگاه عرفان