نكاتى در تذكر و بصيرت

 تذكر و بصيرت بايد معنى شود ، آن وقت ملاحظه مى شود كه از اين آيه شريفه چه حقايقى بدست مى آيد . به نظر مى رسد كه چهار مطلب بسيار مهم از اين آيه شريفه استفاده مى شود:

 نكته اول : هشدار بسيار سنگين در آيه شريفه است :

 » إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْاْ إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِّنَ الشَّيْطَنِ تَذَكَّرُواْ فَإِذَا هُم مُّبْصِرُونَ «

 آيه هشدار مى دهد كه شيطان ، حتى از كسانى كه جاده تقوا را طى كردند ، طمعش را نبريده و اميدش قطع نشده است . يعنى واقعاً اميدوار است و طمع دارد كه آنها را نيز به طرف جهنم بكشاند و بتواند ارزش هاى آنها را غارت كند . يعنى اهل تقوا ! خيال شما خيلى راحت نباشد . تا در اين دنيا هستيد ، احساس امنيتِ از خطر نكنيد .

 سعدى مى گويد : رودخانه تا خالى است ، خطرى ندارد ، ولى وقتى كه آب رودخانه زياد شود و طغيان كند ، بيشتر از حدّ معين بالا بيايد ، شتر را با بار مى برد . سعدى مى گويد : زال به رستم نصيحت كرد :

 دانى كه چه گفت زال با رستم گُرد

دشمن نتوان حقير و بيچاره شمرد

 آيه شريفه مى گويد : اى اهل تقوا ! شما با همه عظمت ، قدرت ، مقام و مصونيت خود ، دشمن را كوچك نشماريد و خطر را معمولى نبينيد . شيطان به شما طمع و اميد سنگينى دارد .