روايتى در معناى خسران

 در اين آيه شريفه اى كه پروردگار مى فرمايد :

  »وَ الْعَصْرِ × إِنَّ الْإِنسَنَ لَفِى خُسْرٍ × إِلَّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّلِحَتِ «

  شخصى از حضرت على عليه السلام پرسيد :

 من اين »لفى خسر « را نمى فهمم . خداوند متعال قسم خورده است ، يعنى چه ؟ ببينيد پيغمبر صلى الله عليه وآله خسارت را چقدر زيبا معنا كرده است ، فرمودند : يعنى تمام عمر را پرداختن و در مقابل چيزى را به دست نياوردن . يعنى كل سرمايه تباه شده است . اين معنى خسر است .

 فخر رازى تفسيرى چهل جلدى دارد كه خيلى مهم و عالمانه است . البته قابل نقد است . به اين آيه كه رسيده ، مى گويد : من با اين كه عمرى را در قرآن كار كرده ام ، اما اين آيه براى من مبهم بود و نمى فهميدم كه چگونه معنا كنم . روزى در گرما خسته شده بودم ، گفتم قلم و كاغذ را كنار بگذارم و بروم گشتى بزنم . به بازار آمدم . حدود يازده صبح بود . ديدم شخص يخ فروشى دارد به مردم التماس مى كند ، بياييد بخريد كه همه سرمايه ام دارد نابود مى شود .

 من جلو آمدم ، ديدم گرما به سرعت دارد يخ را آب مى كند ، وقتى كل اين يخ آب شود و كف بازار راه بيافتد ، او چيزى ندارد تا بفروشد . آنجا فهميدم كه خدا چه مى گويد .

 در قيامت عده اى مى آيند كه كل سرمايه وجود را از دست داده و چيزى نخريدند ، فقط از دست داده اند . عملكرد كافران ، مشركان و مردم بى دين همين است . اين كه قرآن مى فرمايد :

  » وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَمِ دِينًا فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِى الْأَخِرَةِ مِنَ الْخَسِرِينَ «

  يعنى بيرون از اسلام واقعى ، هر چه عمر را هزينه كنى ، چيزى نصيبت نمى شود و فقط عمل تو مانند آن يخى است كه آب مى شد .