سوم: اين كه اسباب مشغله قلبى در اين سفر براى خود فراهم نكند، تا او را در حركات و سكناتش كه بايد فقط به ياد محبوب واقعى باشد بازدارد، از قبيل رفيق ناهماهنگ يا مال التجاره يا غير آن بلكه اگر بتواند با كسانى هم سفر و همراه شود كه بودن با آنان ياد حق را در قلب تقويت كند، يا اگر خداى ناخواسته دچار غفلت شد آنان به داد او برسند.
انفاق
چهارم: تا ممكن است از مال خالص و حلال و طيب آن هم به طور زياد بردارد و در اين سفر از انفاق مضايقه ننمايد؛ زيرا كه انفاق در راه حج، انفاق در راه خداست، از زيادى خرج در اين سفر ملكوتى نبايد دلگير بود كه در احاديث آمده، درهمى خرج در اين سفر مساوى با هفتاد درهم است، ازهد زهاد حضرت سجاد عليه السلام وقتى در اين سفر قرار مى گرفتند انفاق فوق العاده داشتند.
اگر در اين سفر چيزى از امور مالى از دست برود، بايد كمال ممنونيت را از حق داشت و خاطر شاد بود؛ زيرا بر ميزبان است كه آن را در ديوان اعلى ثبت كند آن هم به اضعاف مضاعف، تا روزى به عنوان تلافى به شخص بازگردد.
نمى بينى اگر كسى تو را به ميهمانى بطلبد و در اثناى راه صدمه اى به تو برسد تا جايى كه بتواند جبران مى كند اگر چه لئيم باشد، پس چه گمان دارى در حق اقدر قادرين و اكرم اكرمين؟
منبع : پایگاه عرفان