حکایتی از گریه برای ابى عبدالله عليه‏السلام

چشمى كه نتواند گريه كند كور باشد بهتر است

شخصی كه براى مرحوم حاج شيخ عبدالكريم روضه مى خواند، به تهران آمد و در دو مسجد معتبر پيش نماز شد. من نزديك 20 سال با اين عالم ارتباط داشتم؛ هم قبل از اين كه طلبه شوم و هم بعد از آن و تا كنون كسى را در روضه خواندن براى ابى عبدالله، عليه السلام، مثل او نديده ام و تنها كسى بود كه در مجلسش كسى بيش از خودش گريه نمى كرد. سرانجام، چنان شد كه از فرط گريه، دو پلك چشم و مژه هاى ايشان از بين رفت.

وقتى ايشان در بيمارستان بسترى شد و چشم او را عمل كردند، پزشك معالج به ايشان گفت: شما ديگر نبايد روضه بخوانيد، يا اگر مى خوانيد نبايد گريه كنيد! او نیز در پاسخ گفت: چشمى كه براى ابى عبدالله، عليه السلام، گريه نكند، كور باشد بهتر است .