اين دنيا منزل دوم است . در اين منزل عده اى خرابكار هستند . چه چيزى را خراب مى كنند ؟ بناى انسانيت خود را . مانند ديوانه اى كه تيشه اى برداشته و درب اتاق را بسته ، پنجره ها را قفل زده و چهار ديوارى اتاق خود را ويران مى كند .
ببينيد تعبير قرآن در اين زمينه چقدر زيبا است :
» يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُم بِأَيْدِيهِمْ «
با دست خود خانه هاى خود را روى سر خودشان خراب مى كنند . خرابكارى اين ها اين است كه تيشه اى به نام مخالفت با خدا به دست مى گيرند ، مى گويند : طرحى كه تو دادى و پيغمبرت ابلاغ كرده ، نمى خواهيم . ما چيزى مى خواهيم كه به ما لذت بدهد .
با تيشه معصيت چهار ديوار بنيانى خود را خراب مى كنند و خرابه هاى آن روى سر خودشان مى آيد . با اولين آجرى كه از ديوار انسانيت در مى آورند ، منزل سوم نيز رو به خرابى مى رود ؛ چون زلف منزل سوم به زلف منزل دوم گره خورده است .
منبع : پایگاه عرفان