طبق آيات ، خداوند زندگى اينجا را زندگى واقعى نمى داند ، بلكه زندگى موقتى مى داند كه به خواب خيلى كوتاهى تشبيه كرده كه همه چيز آن از دست رفتنى است .
اسم آن زندگى نيست ، بلكه سفر است . زندگى، آن حقيقتى است كه انسان هميشه در فضايش باشد ، او را از آن جدا و منقطع نكنند . درد ، ترس ، غصّه ، حزن ، رنج و درگيرى در آن نباشد . حيات واقعى در آخرت است . زندگى اينجا شبيه خواب است :
» كما تنامون تموتون «
مرگ مانند خواب است كه البته آن هم حقيقى نيست ، بلكه راهرويى براى عبور است ؛ چون هميشه در مرگ نيستيد .
منبع : پایگاه عرفان