شكرى كه در آب جوش حل شده و ديگر نيست ؛ يعنى هيچ عنصرى از آن پيدا نيست ، دوباره به صورت شكر برمى گردد . بر همين اساس »لاوازيه« اولين بار در اروپا اعلام كرد كه هيچ موجودى معدوم نمى شود و آنچه آفريده شده است ، به عدم راه ندارد . براى ورود به عدم بن بست گذاشته شده است و چيزى كه موجود شد ، ديگر معدوم نمى شود و موجوديت خود را از دست نمى دهد . چنگال عدم نمى تواند او را بگيرد . اين مسأله اى است كه قرآن به صراحت بيان كرده است .
در آيات قرآن آمده است كه خورشيد خاموش مى شود ، ستاره ها به هم مى ريزند ، كوهها مانند پنبه زده مى شوند ، درياها خشك و زمين به هم مى ريزد ؛ يعنى وارد چاه عدم شده ، به نابودى كشيده مى شوند كه ديگر از آنها براى ابد چيزى باقى نمى ماند ؟
منبع : پایگاه عرفان