قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

تفكر و انديشه در روايات‏

عَنْ أبي عبداللّهِ عليه السلام قال: كانَ أميرُالْمُؤمِنينَ يَقُولُ: نَبِّهْ بِالتَّفَكُّرِ قَلْبَكَ وَجافِ عَنِ الْلَّيْلِ جَنْبَكَ واتَّقِ اللّهَ رَبَّكَ .

امام صادق عليه السلام مى فرمايد: اميرالمؤمنين عليه السلام بارها مى فرمود: دلت را با انديشه آگاه ساز، به هنگام شب براى عبادت پهلو از بستر بردار و خدا را راه تقوا پيشه گير.

سَئَلْتُ أبا عَبْدِاللّهِ عليه السلام عَمّا يَرْوِى النّاسُ أنَّ تَفَكُّرَ ساعَةٍ خَيْرٌ مِنْ قِيامِ لَيْلَةٍ قُلْتُ كَيْفَ يَتَفَكَّرُ؟ قالَ: يَمُرُّ بِالْخِرْبَةِ أوْ بِالدّارِ فَيَقُولُ: أيْنَ ساكِنُوكَ أيْنَ بانُوكَ ما لكِ لا تَتَكَلَّمينَ ؟

راوى بزرگوار حسين بن صيقل مى گويد: به امام صادق عليه السلام عرض كردم اين كه مردم مى گويند: يكساعت انديشه از يك شب عبادت بهتر است، چگونه بايد انديشيد؟ فرمود: به ويرانه يا خانه مى گذرد، بگويد:

آنان كه در تو ساكن بودند، آنان كه تو را ساختند كجايند، چه شدند، چرا سخن نمى گويى؟!!

عَنْ أبي عَبْدِاللّهِ عليه السلام قالَ: أفْضَلُ الْعِبادَةِ إدْمانُ التَّفَكُّرِ فِى اللّهِ وَفي قُدْرَتِهِ .

امام صادق عليه السلام فرمود: بهترين عبادت، ادامه تفكر و انديشه درباره خدا و قدرت اوست.

عَنْ مُعَمَّرِ بْنِ خَلّادٍ قالَ: سَمِعْتُ أبَاالْحَسَنِ الرِّضا عليه السلام يَقُولُ: لَيْسَ الْعِبادَةُ كَثْرَةَ الصَّلاةِ وَالصَّوْمِ إنِّما الْعِبادَةُ التَّفَكُّرُ في أمْرِ اللّهِ «3».

معمر بن خلاد مى گويد: از حضرت رضا عليه السلام شنيدم فرمود: بندگى حق زيادى نماز و روزه نيست، همانا عبادت انديشه در كار خداست.

قالَ أبوعَبْدِاللّهِ عليه السلام: قالَ أميرُالْمُؤمِنينَ عليه السلام: التَّفَكُّرُ يَدْعُو إلىَ الْبِرِّ وَالْعَمَلِ بِهِ .

امام صادق عليه السلام مى فرمايد: اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: انديشه و فكر، انسان را به نيكويى و عمل به آن مى كشاند.

قالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله: عَلَى الْعاقِلِ أنْ يَكُونَ لَه ثَلاثُ ساعاتٍ: ساعَةٌ يُناجي فيها رَبَّهُ عَزَّوَجَلَّ، وَساعَةٌ يُحاسِبُ فيها نَفْسَهُ، وَساعَةٌ يَتَفَكَّرُ فيما صَنَعَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ إلَيْهِ وَساعَةٌ يَخْلُو فيها بِحَظِّ نَفْسِهِ مِنَ الْحَلالِ فَإنَّ هذِهِ السّاعَةَ عَوْنٌ لِتِلْكَ السّاعَةُ «1».

پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله فرمود: لازم است خردمند را سه ساعت باشد:

ساعتى براى مناجات با حضرت پروردگار و ساعتى براى محاسبه نفس و ساعتى براى انديشيدن در صنع حق و ساعتى براى لذت بردن از حلال كه اين ساعت كمكى براى ساعات ديگر است.

قالَ أبو عبدِاللّهِ عليه السلام: الخَيْرُ كُلُّهُ في ثَلاثِ خِصالٍ: فِى النَّظَرِ وَالسُّكُوتِ وَالْكَلامِ، فَكُلُّ نَظَرٍ لَيْسَ فيهِ اعتِبارٌ فَهُوَ سَهْوٌ، وَكُلُّ سُكُوتٍ لَيْسَ فيهِ فِكْرَةٌ فَهُوَ غَفْلَةٌ وَكُلُّ كَلامٍ لَيْسَ فيهِ ذِكْرٌ فَهُوَ لَغْوٌ فَطُوبى لِمَنْ كانَ نَظَرُهُ اعْتِباراً وَسُكُوتُهُ فِكْرَةٌ وَكَلامُهُ ذِكْراً وَبَكى عَلى خَطيئَتِهِ وَأمِنَ النّاسُ شَرَّهُ .

امام صادق عليه السلام فرمود: تمام خير در سه خصلت است: نظر، سكوت، كلام.

هر نظرى كه در آن درسى براى زندگى نباشد اشتباه است و هر سكوتى كه در آن انديشيدن نباشد، غفلت و بى خبرى است و هر كلامى كه در آن يادآورى واقعيتى نباشد، لغو و بيهوده است.

خوش به حال كسى كه نظرش پندگرفتن، سكوتش فكر و كلامش ذكر باشد، بر گناهش گريه كند و مردم از شرش در امان باشند.

 

 


منبع : پایگاه عرفان
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:

آخرین مطالب


بیشترین بازدید این مجموعه