به چند طايفه دختر ندهيد

در معارف الهى آمده فرزند امانت خدا و نعمت حق و احسان پروردگار به انسان است.

حفظ امانت حق به اين است كه به تربيت دينى و اخلاقى او توجه شود، و به هنگام ازدواج براى او همسر پاك و پاكيزه اى انتخاب شود.

دخترى كه به خانه شوهر مى رود تحت تأثير خانه و خانواده شوهر و خود شوهر قرار مى گيرد، و در هر صورت در آن محيط برنامه هائى به وسيله شوهر از او خواسته مى شود، بايد به آن خانه اى كه مى رود خانه اى الهى و خانواده اى مؤمن باشد، و همسرش از حسنات باطنى و ظاهرى در حدّ استعداد و طاقتش برخوردار باشد، به اين خاطر آئين الهى از شوهر دادن دختر به افرادى كه واجد شرايط الهى و اسلامى نيستند منع اكيد فرموده در روايتى از قول رسول حق آمده:

انَّمَا النِّكاحُ رِقٌّ فَاذا انْكَحَ احَدَكُمْ وَليدَهً فَقَدْ ارَقَّها فَلْيَنْظُرْ احَدُكُمْ لِمَنْ يُرِقُّ كَريمَتَهُ.

نكاح يك نوع بندگى و اطاعت است، فردى از شما وقتى دخترش را شوهر مى دهد، او را در مدار طاعت و بندگى شوهر درمى آورد، لازم است هر يك از شما دقت كند، كه دخترش را در اختيار چه كسى قرار مى دهد.

شوهر دادن دختر به كسى كه پاى بند به دين و فرائض الهى و عقايد حقّه نيست و به تعبير كتاب خدا فاسق است جايز نيست.

شوهر دادن دختر به مرد بداخلاق كه آلوده به كبر، فخر، حسادت، حرص، طمع، بخل و بدزبانى است، ممنوع است.

شوهردادن دختر به مرد نادان و سفيه و كم عقل كه قدرت اداره زندگى را ندارد، و چيزى براى زن جز مشكلات بوجود نمى آورد كارى خلاف شرع ودور ازانسانيت است.

شوهر دادن دختر به مرد شرابخوار و آن پليد و پستى كه از حرام الهى خوددارى نمى كند اكيداً ممنوع است. اكنون به روايت بسيار مهم اين قسمت توجه كنيد.

قالَ النَّبِىُّ (صلى الله عليه وآله وسلم): مَنْ زَوَّجَ كَريمَتَهُ مِنْ فاسِق نَزَلَ عَلَيْهِ كُلَّ يَوْم أَلْفُ لَعْنَه.

كسى كه دختر عزيز و باكرامتش را به فرد بى دين شوهر دهد، روزى هزار بار لعنت بر او نازل مى شود.

كَتَبَ حُسَيْنُ بْنُ بَشّار الَى الْكاظِمِ (عليه السلام): انَّ لى قَرابَهً قَدْ خَطَبَ الَىَّ وَ فى خُلُقِهِ سُوءٌ قالَ: لا تُزَوِّجْهُ انْ كانَ سَيِّئَ الْخُلُقِ.

حسين بن بشار به موسى بن جعفر (عليه السلام) نوشت: يكى از اقوام من از دخترم خواستگارى كرده، ولى اخلاق بدى دارد، حضرت جواب نوشتند: اگر دچار سيّئات اخلاقى است به او نده.

امام صادق (عليه السلام) با استناد به آيه 5 سوره نساء از دختر دادن به سفيه و نادان كه لياقت ندارد مال به او بدهند، و نمى توان به او در امور اجتماعى و فردى و مسئله امانات اعتماد كرد، منع اكيد فرمودند.

قالَ النَّبِىُّ (صلى الله عليه وآله وسلم): مَنْ شَرِبَ الْخَمْرَ بَعْدَ ما حَرَّمَهَا اللّهُ عَلى لِسانى فَلَيْسَ بِأَهْل انْ يُزَوَّجَ اذا خَطَبَ.

هر كس شراب را بعد از اينكه من مأمور اعلام حرام بودنش از جانب خدا شدم بنوشد، هرگاه به خواستگارى دختر يك خانواده آمد، بدانيد كه شايستگى پاسخ شنيدن ندارد.

امام هشتم حضرت رضا (عليه السلام) فرمود:

وَايّاكَ انْ تُزَوِّجَ شارِبَ الْخَمْرِ، فَانْ زَوَّجْتَهُ فَكَأَنَّما قَدَّمَتْ الَى الزِّنا.

بترس از اين كه دختر به شرابخوار بدهى، كه اگر او را به چنين تبهكارى شوهر دهى گويا آن عفيفه كريمه را به زنا داده اى!!

آرى آنكه پاى بند به واجبات الهى نيست، و از فسق و فجور پرهيز ندارد، و آنكه از حسنات اخلاقى برخوردار نيست، و آلوده به بداخلاقى است، و آنكس كه از عقل و فكر لازم بهره ندارد، و آن سست اراده اى كه از مشروبات حرام پرهيز ندارد، اهليت ندارد كه دخترى پاك و مؤمنه كه امانت حق است به او سپرده شود، كه نه تنها دختر ضايع مى گردد، بلكه فرزندانى كه آن دختر براى آن تبهكار مى آورد متأثر از آثار سوء وجودى آن شوهر خواهند شد، كه قبل از اينكه دانش بشر به اين حقيقت برسد امام ششم (عليه السلام) اين حقيقت را اعلام فرموده است:

الْحَرامُ يَبينُ فِى الذُّرِّيَّهِ.

آثار حرام در نسل آشكار مى گردد!!